Er is er een jarig

Gisterenavond rond half 11 was je wakker. Papa kon je weer terug neerleggen en met een aai over je bol ging je lekker liggen. Maar dat was voor korte duur want nog geen minuut later begon je te huilen en was je liggend in bed ontroostbaar. Papa troostte je en mama poetste snel haar tanden ook zo in bed met je te kunnen zitten. Gelukkig was je snel getroost en kon ik je weer in je bedje leggen. Het duurde even voordat je sliep omdat je steeds wilde kijken of mama er nog wel was. Uiteindelijk ben je hand in hand in slaap gevallen.

De volgende ochtend heb ik je om kwart voor 7 wakker gemaakt. Je had weer zin in school ondanks dat jet wakker worden wat moeite kostte. Na alle ochtendrituelen zette we Timo bij het voorplein af en reden we verder naar het kleuterplein. In de klas kwam mama tot de ontdekking dat ze de foto's vergeten was. Erg dom, maar ik heb dan maar het planbord in de klas met je doorgenomen. Je wilde niet lezen, maar foto's kijken en ja dat ging helaas niet. Op mijn schoot keek je de klas rond en ik bedacht me toen wat een herrie en drukte het eigenlijk wel niet was. Alle kindjes en mama's en papa's praatte en liepen door elkaar heen. Wat een indrukken doe jij aan het begin van zo'n schooldag toch weer op! En dan moet de dag nog beginnen. Zodra de juf gaat zingen, is daar het sein voor mama om te vertrekken. Na een paar kussen ga ik er vandoor en heb je alleen nog oog voor de juf. Mama zie je niet meer staan. Geconcentreerd luister je dan naar wat de juf vertelt en/of zingt. Mama ging in de personeelskamer nog even praten met iemand en toen ze even later langs jouw klas liep, zag ze dat jij de juf volgde waar ze naar toe ging. Heerlijk om te zien en o dan kan ik zelfs zo genieten van je. De ochtend vloog om en voordat ik het wist kon ik jou en Timo weer ophalen. Jullie waren nog aan het spelen op het schoolplein toen ik aankwam. En daar zag ik je vrolijk de trap op klimmen en van de glijbaan gaan. Je genoot maar toch vond mama het niet prettig om te zien dat je helemaal alleen de trap op ging. Morgen toch maar even met de juf opnemen dat we dat niet meer willen hebben want bij het minst of geringste kan jij vallen en dat voorkomen we liever.

Toen je mama zag, kwam je me bij het hek gedag zeggen met een grote glimlach op je gezicht. Al snel moest je naar binnen maar niet voor lang want toen de bel ging, kwam je samen met de juf en een schitterende verftekening naar buiten. Wauw wat had jij een mooie verftekening gemaakt. En jijzelf was er ook reuze trots op. Vol trots vertelde je wat je die ochtend gedaan had. Je had achter de computer gezeten samen met de mama van een ander kindje uit jouw klas. Maar de computer was kapot, geluid was niet goed en toen heb je boven achter de computer gezeten. Heel knap hoe je mama dat allemaal vertelde. Even later vertelde je het ook tegen Timo en liet je zien aan hem welke computers kapot waren. Timo had corvee dus boven verkende we ook even de boel en werd je weer begroet door de vele klasgenootjes van Timo.

Eenmaal thuis lekker gegeten en mooie kleding aangetrokken en toen op naar Leiderdorp om oma’s verjaardag te vieren! Jij had er zin in en wij zeker ook! Oma kreeg een mooi concert van jou van het “lang zal ze leven te horen” of was het nou papa die zo hard meezong?! Een voor een gaf je oma de cadeautjes en de mooie kaart waarbij je goed vertelde wie wat gekleurd/geverfd had. De rest van de middag vermaakte jij je op het kleed met het speelgoed en Timo achter zijn Ipod. Wat hebben we toch een lieve en bijzondere kinderen. Als verassing voor oma gingen we lekker uit eten. Hoefde ze niet in de keuken te staan op haar verjaardag! Een verassing was het want ze dacht dat wij gingen koken voor haar. We hebben heerlijk gegeten en een hoop lol gehad. Onder andere om jou omdat je bij verschillende happen op jouw manier zei “mmmm, das lekkerrrr!” of gekke gezichten trok tijdens het eten van het ijs omdat het zo koud was. Ook Timo was een lieve vent en liet jou genieten van de vele filmpjes van boer Rein op papa’s telefoon. Volgens mij kan hij niet wachten om zijn broertje te showen in Stroe. En geef hem eens ongelijk want wat zijn wij trots op Luan maar ook zeker op Timo. Want het is echt niet altijd makkelijk om zijn klein broertje altijd maar te volgen en te begrijpen. Maar Timo heeft eindeloos veel geduld en is altijd weer in voor een geintje!

Zo ook op de terugweg naar huis. De mannen maakte er 1 groot feest van en hadden dikke pret en danste er op los als de muziek even lekker hard ging. Wat is het toch een rijkdom! Eenmaal thuis ging het boven nog even door maar toen de mannen hun hoofd het bed raakten………………………….. sliepen ze heel snel in.

P.S. foto's volgen morgen nog!