Een jaar geleden; onze eerste voorstel

Vandaag wat eerder een verslag aangezien ik een etentje heb. Ja mijn eerste etentje zonder de mannen!! Het klinkt misschien raar maar ik zal ze wel missen hoor straks; al is het dan maar voor eventjes. Dit is namelijk volgens mij echt de eerste keer dat ik niet mee eet. Jou heb ik al voorbereid dat je zonder zijn mama eet en papa jou naar bed brengt. In de loop van de dag heb ik dit een aantal keren herhaald en ik denk dat je het wel snapt nu. Als ik maar terug komt dan vind je het allang best!

Vandaag precies een jaar geleden reden we in de middag hals over kop naar Halle. We hadden een afspraak om half 4 om de foto’s te zien van 1 van de kindjes waar we een brief voor hadden geschreven. Wat een raar idee dat we straks misschien wel gematcht zouden worden. Met enige spanning stapten we half 4 binnen bij Kind en Toekomst. We kregen eerst koffie en toen kwam iemand binnen en vertelde dat ze drie foto’s wilde laten zien. De foto’s lagen nog ondersteboven voor haar op tafel. Ze zou ze omdraaien en dan even weggaan om ons alleen te laten. Op dat moment spookt er echt van alles door je heen; wat gaan we te zien krijgen, is het zo ernstig. We hadden toch al verschillende foto’s gezien van kindjes met hypospadie! Toen ze eenmaal weg was en de foto’s omgedraaid waren, dachten we bij onszelf is dit alles!! Dit kindje is meer dan welkom bij ons! Kind en Toekomst vertelde ons dat ze aan China gingen laten weten dat ze een match hadden voor dit kindje. Het was dat Lo nog even vroeg hoe en wat nu verder anders hadden we binnen 5 minuten weer buiten gestaan. Nu waren het er 10!

In de auto zittende realiseerde we opeens hoe en wat; we werden mama en papa mits natuurlijk China akkoord ging! De rest van de avond ging als een roes aan ons voorbij en mijn gedachten vlogen echt alle kanten op. Helaas viel de volgende ochtend onze mooi droom in duigen. Het kindje stond niet meer op de site en met geen mogelijkheid konden ze ons dus matchen. Je kunt je denk ik enigszins voorstellen in wat voor achtbaan aan emoties wij zaten toen. Van grote blijdschap naar intens veel heel veel verdriet en als ik er nu aan terug denk, voel ik nog steeds de pijn en het verdriet en hoop en bid ik diep van binnen dat dit kindje toch nog een lieve papa en mama heeft gekregen.
Ik sleepte me door de dagen heen. Ik was boos, verdrietig, snapte er niks van en het voelde wederom als een mislukte ivf. Waarom ik, waarom wij, waarom dit kindje, waarom, waarom, WAAROM?!
Tot die ene dag woensdag 11 april…….. Maar daar vertel ik de 11e april meer over.

Een bijzondere dag was het dan ook vandaag waarbij mijn gedachten regelmatig even terug gingen naar vorig jaar. Maar daarnaast heb ik ook heerlijk genoten van het dagje weer samen met jou. Lekker uitslapen tot kwart voor 8 en lekker relaxed ontbijten. Na het ontbijt ben je heerlijk uitgebreid in bad gegaan en heb je jezelf aangekleed. Kortom tegen elf uur gingen we pas boodschappen doen en toen moesten we ons ook nog een beetje haasten om te zorgen dat je weer lekker op tijd kon slapen. Met een banaan in de winkel en thuis een lekkere croissant kwam alles goed en lag je om 13.00 uur op de bank. Je viel al snel in slaap en werd helaas een uur later wakker door je vader die de planken in de tuin nogal luidruchtig neerlegde. Ach ja mannen! Nadat je wakker was, zijn we je schoenen en jas aangaan doen om Timo op te halen. Vervolgens heb je lekker buiten gespeeld en geknutseld voor opa morgen. Want ja dan hebben we een feessie!! Gezellig jij heb er ook al veel zin in; mede omdat we lekker gaan zwemmen en “is heeeeeeeeeeeeeeeeel lang nie geweest mama!” En dat klopt want op vakantie was dat voor het laatst. We hadden goede voornemens maar ja de tijd tikt maar door. Gelukkig kun je morgen weer lekker je gang gaan in het water en je zwemkunsten laten zien aan opa en oma! toen je hoorde dat tante Marian en ome Mich en Lotte, Hidde, Gijs en Floris ook kwamen klink er een luid gejuich. Je ging gelijk hun foto’s opzoeken in het boekje! Kortom we hebben iets om naar uit te kijken.