Het ziekenhuis

En zo verloopt je dag dan anders als je had verwacht en gehoopt. Eenmaal uit bed en aan tafel bleek dat je toch nog wel pijn had aan je linker onderarm. Je wilde niet eens zelf eten. Mama besloot toen om toch maar de dokter te bellen. Het ochtendprogramma werd versneld en nadat we allemaal in de kleren waren, belde ik de huisarts op. Hier konden we om 10 over 11 al terecht; dus dat was lekker op tijd. Timo mocht achter blijven bij de boerin en dat was heel fijn!

Op tijd vertrokken we richting de huisartsenpraktijk zodat de laatste gegevens van ons ook nog genoteerd werden. Tegen half 12 waren we uiteindelijk aan de beurt en al snel gaf de huisarts aan dat het beter zou zijn om een foto te maken om een breuk uit te sluiten. Met een verwijsbrief verlieten we de praktijk. Snel weer even naar de camping om daar te melden dat we doorgingen naar het ziekenhuis in Ede. En ook nu mocht Timo bij de boerin blijven. Wat heerlijk dat dit kan!

Na een half uurtje rijden kwamen we aan in het ziekenhuis in Ede. Eerst maar bij de hoofdreceptie gevraagd of ik een inschrijfkaart moest maken. En ja dat moest dus hup naar de inschrijfbalie. Hier een kaart laten maken en daarna op naar de afdeling radiologie. Ondertussen was het rond half 1. Hier kreeg ik van een niet al te vriendelijke mevrouw te horen dat het niet handig was dat ik nu kwam want de artsen eten tussen 12.00 en 13.00 uur. Dus de uitslag kon wat langer duren. Ik dacht een heleboel maar bleef vriendelijk en zei dat het niet uitmaakte en dat we wel zouden wachten. Na 10 minuutjes waren we aan de beurt en werden er diverse foto’s genomen van je onderarm. Je arm moest hiervoor in diverse standen en mama mocht het dan vasthouden en dicht bij je zijn. Jij herkende de apparatuur en zei “is hetzelfde hé mama!” Je was helemaal geobsedeerd door de lampjes en de rode streep. Hierdoor bewoog je regelmatig ook je arm en menig foto zijn dan ook genomen.

Eenmaal in de wachtkamer vermaakte we ons met de foto’s op mama haar telefoon en met de Ipad. Deze had ik voor de zekerheid meegenomen want ja je weet maar nooit in ziekenhuizen! Iets over enen kregen we de uitslag en deze was gelukkig goed! Er was geen breuk te zien en we moesten er maar van uitgaan dat het zwaar gekneusd was. Gelukkig wat een opluchting want stel je voor dat je in het gips had gemoeten met je linker arm. De enige warm waar je al je handelingen mee doet. Je rechterarm gebruik je ook wel maar dat is minimaal en meer ter ondersteuning. Opgelucht lichtte we iedereen in en we gingen weer richting camping.

Jij blij want dan kon je eindelijk buiten spelen!! Drie uur later vanaf het huisartsenbezoek arriveerde we weer op de camping. Wat een energie had me dit gekost, mede ook omdat jouw mondje niet stil stond en maar bleef praten en vragen! Helaas eenmaal op de camping begon het al snel te regenen en kwam er van buiten spelen niet veel. Maar binnen vermaakte jij je ook prima. Eerst met je ds en later met je piano en al snel was het tijd om papa te halen van het treinstation en boodschapjes te doen. Samen met mama ging je mee en ja onze Timo…….die zat nog steeds bij de boerin in de keuken en had het prima naar zijn zin! Hij was er niet weg te krijgen en jij was best weel een beetje jaloers en wilde ook. Maar dat vond mama geen goed plan!

Onderweg naar de trein zongen we het ene liedje na het andere en bij het station keken we bij elke trein of papa al uitstapte. En ja hoor daar zag je hem. Papa werd warm verwelkomd en daarna gingen we snel boodschappen doen. Jij ging mee met papa en later met mama en wat hielp je weer goed zeg. Helaas konden we alleen geen mooie drinkfles vinden voor jou! Maar met wat mooie folders was jij ook erg blij. Op de camping hebben we Timo opgehaald en daarna hebben we lekker wat gedronken en vervolgens wat gegeten in de caravan of zoals jij het zegt we hebben boven gegeten. Na het eten mocht je nog even spelen en daarna was het toch echt tijd om te gaan slapen. Te laat maar ja het was ook zo gezellig bij de boer en zijn zoon. En vooral het vuurtje wat gemaakt was!

Rond 22.00 uur arriveerde de kalfjes en ja dat wilden wij jou niet onthouden. Papa en Timo gingen helpen en mama heeft jou uit bed gehaald. Zielig?! Nee, hoor want wat heb jij genoten in mama’s armen van deze happening. De kalfjes die uit de grote vrachtwagen kwamen en dan de stal in liepen. Vervolgens allemaal een eigen hok in moesten. Wauw wat werkte iedereen hard. Jij keek je ogen uit!! En mama ook hoor! Na een goed half uur stonden alle kalfjes in hun hok en hebben we nog even wat gedronken bij de boer. En toen was het weer hoog tijd om je bedje in te gaan. Eenmaal in je bed, sliep je weer snel in tot de volgende ochtend.