“China mama weet niet waar ze is?”

Zomaar een gesprekje vanavond tussen mama en jou. Ik had je vast in mijn armen en jij zei: “Luan baby?” Ik zei; “Luan was baby in China.” “Nee” zei jij “Luan mama’s baby.” Even was ik in dubio want ja ik noem je wel eens mama’s kleine baby. Maar toen je ook zei: “Timo ook baby?” “Mama ook baby?” Vertelde ik je dat Timo inderdaad ook baby geweest is en mama ook baby geweest is en ik vertelde ook dat jij baby was geweest maar toen in China woonde. Het leek mij belangrijk om dit toe te voegen.

Je begon toen over “Luan twee mama; 1 China mama en mama!” “Ja, lieve schat, jij heb twee mama’s; 1 mama in China en deze mama (hierbij wees ik naar mijzelf). Vervolgens zei jij “Luan bij mama baby. Niet China baby. China is stout.” Ja, en wat zeg je dan als moeder zijnde en even twijfelde ik waar ik goed aan deed, maar ik besloot nogmaals te herhalen dat toen hij baby was in China woonde. Hij keek mij aan en zei: “Weet niet China mama is?” Ik zei niks en keek hem aan waarop hij vervolgens heel overtuigd zelf met een oplossing kwam en tegen mij zei: “Sinterklaas weet wel!” En toen heb ik gezegd “Ja lieve schat, Sinterklaas weet het wel, lieverd!” En vervolgens heb ik hem een hele dikke knuffel gegeven. Even was hij tijdens dit gesprekje geëmotioneerd en moest hij huilen maar al snel was het verdriet over en knuffelde hij er heerlijk op los.

Ik kreeg hele dikke zoenen en hij bleef maar zeggen “deze mama is lief.” En vervolgens keek hij mij aan en zei hij “ik bij mama heel lang, heeeeel lang! Luan nie na China toe!” En enigszins keek hij mij vertwijfeld aan. Ik zei vervolgens dat hij voor altijd bij ons blijft en nooit meer weg gaat. “Ja, heeel lang” zei hij toen en daarop volgde er weer veel dikke knuffels en zoenen. Met een brok in mijn keel zong ik het slaapliedje en legde je daarna in je bedje. Met de gebruikelijke 4 zoenen en zinnen (slaap lekker/tot morgen/welterusten/ik hou van je) namen we afscheid.

Niet veel later riep je mij en vroeg je of ik ook zo ging slapen. Na een bevredigend antwoord ging je weer liggen in je favoriete slaaphouding en niet veel later lag je in dromenland.

En ja dan zit je dan als mama beneden klaar om mijn weblog verslag te schrijven. De zinnen dreunen nog na in mijn hoofd en duizend en 1 vragen spoken dan door je hoofd en anderzijds voel ik alleen maar de emotie, de tranen, de liefde voor het kleine manneke boven in ons bed in onze slaapkamer. De verbazing over zijn wijze woorden, zijn oplossing en ja woorden, woorden schieten dan te kort om dat ene moment tussen ons te beschrijven, om de emotie die voelbaar en enigszins zichtbaar was te beschrijven. Zo bijzonder zo mooi en zo dankbaar……..