Vermist en ziekenhuis

Terwijl ik dit schrijf zijn de twee mannen aan het wachten op de boer totdat hij de kalfjes gaat voeren. Elke keer weer een feest voor de twee mannen als ze kunnen en mogen helpen. Het weer is helaas op dit moment regen maar hopelijk komt daar in de loop van de dag nog verandering in. Zo niet dan gaan we in ieder geval naar een Campina boerderij en zullen we ons binnen moeten vermaken. Nou met alle knutselspullen die mama mee heeft genomen gaat dat vast wel goed komen.

Gisteren was Timo als eerste wakker en natuurlijk kwam hij nog even knuffelen bij zijn mama. Nadat we allemaal uit bed waren volgde jij en natuurlijk wilde je ook de kalfjes voeren. Mama kleedde je aan en toen papa terug was van douchen kon je samen met hem richting de stal gaan. Alle mannen weg, visite in het zicht dus mama besloot ook maar te aan douchen. En voor het eerst zins tijdens moest ze even wachten bij de douche; ze waren alle twee bezet.

Eenmaal klaar met douchen kwamen jullie ook al weer snel terug en konden we gaan ontbijten. Na het ontbijten snel de boel aan kant gemaakt en niet veel snel later hoorden wij jou roepen en wisten we dat fam.Vermist en aanhang eraan kwamen. Wat een gezelligheid. Jullie verdwenen richting speeltuin en wij genoten buiten van elkaars aanwezigheid! Jammer genoeg was het weer wat minder mooi dan voorspeld maar met wat stoelendans en een vuurkorf aan het eind van de middag kwamen we een heel eind.

Net na de middag ben jij lekker gaan slapen. Na ruim 5 kwartier werd je wakker en ben je weer lekker gaan spelen buiten. Op een gegeven moment viel je en maakte je een rare duikeling (ik zag niet hoe je viel) en bleef je even stil liggen op je zij. Papa was er snel bij en je gezicht was helemaal vies. De tranen kwamen niet maar na die val was je wel wat stiller. Op een gegeven moment vroeg mama wat er was en kwam je naar me toe en stortte je huilend in mijn armen. Je zei dat je au buik had en ik liep met je naar de tuin. Daar begon je wederom te huilen en wees je naar je buik en vroeg of je mocht slapen.

Eenmaal in bed sliep je al snel in en na 1,5 uur slapen heb ik je weer wakker gemaakt. De buikpijn was niet weg, je kromp in elkaar en huilde het uit van de pijn. Een duidelijk ander huiltje dan anders hoorde ik en je riep nu ook “mama” tijdens het huilen. Wat een pijn had jij en wat voelde ik mij machteloos. Machteloos omdat ik niet meer kon doen dan je troosten en wat had ik graag je pijn overgenomen…….. Lo belde ondertussen de huisartsenpost en gelukkig konden we gelijk komen. We moesten naar Amersfoort en met jou in mijn armen en de familie Vermist en Timo achter latend vertrokken we iets over vijven.

Bij de huisartsenpost moesten we even wachten voordat we aan de beurt waren. De dokter die ons uiteindelijk hielp deed het af met een kinderbuikpijn en was alles behalve sympathiek. Als de klachten terug kwamen, moesten we maar terug komen. Inmiddels had je ook geen krampaanvallen meer en zat je rustig op schoot bij mij. Tijdens het onderzoeken van je buik kon ze niks vinden wat haar zorgen maakte dus we mochten weer naar huis. Gelukkig maar, maar ja wat was het dan geweest want dit was de tweede keer in korte tijd dat je zoveel pijn had in je buik?!

In de auto en het eerste uurtje op de camping was je nog wat stilletjes maar daarna wilde je gaan spelen en dat vond mama prima. Je lach hoorde ik weer van verre en dat deed mij goed. De familie Vermist hadden ondertussen eten gekookt! Wat zijn het toch een schatten en wat zijn ze ons dierbaar! Zulke goede vrienden heb je hard nodig en wij zijn blij dat we ze hebben en dat ze ook nog eens om de hoek wonen.

Ook je grote broer ontfermde zich over jou en dat was heel lief om te zien. Na het douchen hadden jullie dikke pret en ook echt de slappe lach samen. Timo kleedde je heel lief aan en hielp je ook met het naar bed brengen. Wat een zorgzame grote broer heb je dan toch en de liefde tussen jullie twee spat er op dat moment echt af! Na een heleboel knuffels en kusjes ben je lekker gaan slapen in de hoop dat je niet wakker zou worden omdat je die middag al zoveel geslapen had.