Yes, een medaille!!!

Gisterenavond bleef je roepen en uiteindelijk heeft papa je op ons bed neergelegd. Ook Timo kon niet slapen en na een beker warme melk kroop hij op papa’s plekkie naast jou in ons bed. En zo sliepen onze beide mannen heerlijk en in een mum van tijd in.
Toen wij gingen slapen, hebben we de mannen heerlijk in hun eigen bedje gelegd en jij sliep lekker door tot kwart over 6. Met een luid geroep “papa, ben wakker!” liet je je horen en papa haalde je op. Je kroop lekker in ons bed tegen hem aan en knuffelde er nog even op los. Al snel kwam Timo ook naar beneden en die kroop snel onder de douche. Deze keer was je dus al lekker wakker toen we begonnen aan het ochtendritueel.

Eenmaal beneden had je met je broer praatjes voor 10 en papa had het er maar druk mee om alles in goede banen te leiden. Vandaag gingen we op de fiets met fietskar naar school en werk dus op tijd vertrokken we bepakt en bezakt. Jij zat prinsheerlijk in de fietskar en keek je ogen uit onderweg. Op mama’s werk ging je gelijk op onderzoek uit op het lokaal naast mama haar kantoor, maar helaas vond je niet wat je zocht: ‘ze is er nie?!” zei je en hierbij trok je op jouw manier je schouders omhoog en keek daar heel verbaasd maar ook teleurgesteld bij. De lieve schat. Gelukkig was het al snel tijd om naar school te gaan en daar was juf Helen vandaag. Even was je verbaasd en leek het er gewoon op alsof je haar niet kende. Maar toen de juf in de andere klas een foto ging zoeken van haar viel het kwartje volgens mij bij jou.

Om 15.15 uur haalde ik je op van school en vrolijk rende je op mij af. De juf vertelde dat je een goede dag gehad had. Helaas stond er thuis niks in je schriftje dus ja wat je gedaan had was een groot vraagteken. Toen de fiets weer vol bepakt was, gingen we op pad naar huis. Jij viel bijna in slaap en ik geef je geen ongelijk want zo lekker zitten met je hoofd in het zonnetje is volgens mij best lekker.

Thuis hebben de mannen even lekker gespeeld met en zonder elkaar. Er werd wel een hoop lol gemaakt. Al snel was het weer tijd om te eten zodat we op tijd waren voor de laatste avond van de Avond4daagse. Timo had heel lief zijn eerste medaille gehaald om uit te leggen wat er ging gebeuren vanavond. Jou oogjes gingen stralen bij het zien van de medaille en zei “Luan ook?!” en ja toen wij ja zeiden begon je nog meer te stralen!! Nou dat voorspelt een hoop goeds voor straks.

In eerste instantie vond je het eten (pizza) niks en zei je bij het zien al “nie lekker”. Maar toch gingen we het proberen en na een stukje pizza zei je tegen papa “papa, Luan grapje (en deed daarbij het gebaar). Luan eten wel lekker!” en ja dan die glimmende ogen erbij. En inderdaad je genoot van de pizza!

Op tijd liepen we vanuit huis richting de startplaats en we waren keurig op tijd. Iets over half 7 vertrokken we voor de wandeltocht en ook deze keer liep, rende, viel en zat je in de wagen. Je genoot weer volop behalve het moment dat je viel. Oeps wat een harde klap was dat weer en wat een tranen en verdriet. Gelukkig hadden we sterke papa bij ons en die heeft je lekker een stukje getild en je mocht ook nog op zijn nek. En daarnaast waren we gelukkig ook bijna bij het vuurtorenplein. Vlak daarvoor stond oma ons op te wachten en natuurlijk met een tasje met inhoud. En jij maar roepen “maar Luan nie jarig!” Nee, inderdaad lieve schat maar je hebt zo goed je best gedaan en daarom krijg je een cadeautje. Ja, ja wat zijn wij toch rare mensen!! Maar ondanks dat genoot je enorm van alles. Op het plein speelde het orkest er al op los en dansend gingen we op zoek naar de Hoffennevierboet tafel. Gelukkig stonden ze op hun oude stekkie dus we hoefden niet te zoeken en ja hoor daar kreeg jij je envelop. Maar jij had meer oog voor het drinken en nadat deze op was, deed mama de envelop open en liet je de medaille zien. Jouw gezichtje jouw uitroep “isse moooi!!” zal ik niet meer snel vergeten en met een brok in mijn keel spelde ik bij jou je medaille op. Wat keek je trots, maar vooral wat was ik trots op jou! Wat een prestatie die jij op jouw manier geleverd heb. Je broer zagen we gelukkig op een gegeven moment ook weer en die had zijn medaille al mooi opgespeeld en straalde ook. Wat heeft hij genoten de afgelopen avonden. We hebben hem alleen bij het begin en het eind gezien en daar tussendoor was hij met zijn schoolvrienden op pad.

Tegen achten kwamen we pas thuis en je ging gelijk je tasje van oma onderzoeken. Wat was je blij met je zak met chocolaatjes. Je rende naar oma toe en gaf haar een dikke knuf. De rest van je tas maakte je samen met oma open. Daarna nog wat gedronken en natuurlijk een chocolaatje gegeten. Toen was het toch echt tijd om te gaan slapen en niet veel later lag je in dromenland. Dromend van je mooie medaille!