Onze langgekoesterde droom kwam vandaag uit!

Allereerst wil ik jullie namens Lo en Timo heel erg bedanken voor alle lieve berichtjes op de site. Het is heerlijk om deze te lezen en te weten dat er zoveel mensen met ons meeleven. Hieronder onze dag van vandaag:

Om kwart voor 7 ging de wekker. Timo lag nog in diepe rust en mama ging als eerste onder de douche. Daarna papa en uiteindelijk hebben we Timo maar wakker gemaakt zodat hij ook nog kon douchen. De mannen hadden heerlijk geslapen en mama daarentegen wat minder. Hoe zou dat toch kunnen? Op de eerste verdieping hebben we heerlijk ontbeten en opeens sloegen de zenuwen toe bij mij. Niet zo raar hoor als je je zoon eindelijk gaat ontmoeten na zo lang wachten en verlange. Rond half 9 meldde we ons beneden zoals afgesproken. De gids was er reeds en in mijn beste Engels legde ik hem uit dat de kamer die we nu hadden veel te klein was. Hij stond nu al vol en er moest dan ook nog een bedje voor Luan bij. Hij probeerde gelijk wat te regelen bij de balie en we moesten maar afwachten of het ging lukken met een grotere kamer.
Daarna liepen we door naar de bank om de euro’s om te wisselen. Na vele handtekeningen gezet te hebben, liepen we 20 minuten later de bank uit met een grote stapel met Yuans. Met de auto reden we zo’n 10 minuten en toen arriveerde we bij het Civil Affairs Bureau. Beneden leek het wel een magazijn. Daarna gingen we de bocht om, de trap op en stonden toen opeens oog in oog met Luan. Heel bijzonder, maar ook zo onverwachts. Kennelijk werd tegen Luan verteld dat wij zijn papa en mama waren. Hij liep op Lo af en keek hem aan en gaf hem een knuffel. Wat een emotioneel moment waarbij ik nog net op tijd bedacht om een foto te maken. Een brok voelden we beide opkomen die we snel moesten weg slikken want de gids riep ons al. Het nodige papierwerk lag te wachten op ons. Lo nam Luan op schoot en ik vulde alle papieren in. Samen zette we de nodige krabbels en duimafdrukken. Ik was blij het a4 tje in het engels al meegenomen te hebben met daarop de tekst waarom we Luan wilde adopteren. Ik kon dit zo overschrijven. Wat op dat moment allemaal door je heen gaat, is niet te beschrijven op papier. Zo bijzonder, zo mooi, zo lang naar verlangd, onze langgekoesterde droom is eindelijk uitgekomen! En wat moet er veel in het hoofdje van Luan omgegaan zijn; niet alleen het moment zelf maar de gehele dag! Natuurlijk liet hij soms even een traantje maar wat heeft hij het goed gedaan zeg! En ja wat is goed?! Wij zijn in ieder geval super trots op hem. Maar ook op onze Timo die de nodige foto’s en film maakte en met Luan speelde. Echt een hele lieve broer voor zijn kleine broertje!
Na ongeveer 3 kwartier a een uur gingen we weer weg om een foto te maken voor het rode boekje en pasfoto’s voor visum/paspoort. Gelukkig waren we toen klaar en konden we terug naar het hotel. Hier hebben we nog even contact gehad met de gids van Beijing en heeft onze eigen gids uiteindelijk een grotere kamer kunnen regelen. Snel de spullen verhuisd en daarna zijn we lekker gaan eten bij de Pizza hut aan de overkant. Luan en Timo deelde samen een bord spaghetti. Timo blij dat hij een maatje heeft die dit ook heerlijk vind! Luan gaf goed aan als hij genoeg had door met zijn hoofd nee te schudden. Daarna terug naar het hotel om lekker te rusten en te spelen. Gewoon even wennen aan elkaar. Luan vermaakte zich prima met zijn rugzak die hij had meegekregen van het tehuis en met de kleurtjes en het kleurboek van ons. Hij kleurde er heerlijk op los! Samen ook nog de fotoverhalen op de IPAD doorgenomen en daar zei hij keurig de woordjes mama, papa, Timo, opa en oma na. Echt knap van hem! Na het kleuren nog wat gespeeld met elkaar en daarna zijn we naar West Lake gelopen. Een schitterend meer om de hoek bij het hotel! Onderweg plezier gehad met elkaar door op de blaadjes te stampen en te springen van de stoepjes. Hij lachte er zichtbaar bij! ’s Avonds lekker gegeten bij de KFC waar hij ook heerlijk van smulde. Daarna lekker naar de hotelkamer terug gegaan en nog wat gespeeld met de autootjes. Na een lekker bad is Luan rustig in slaap gevallen.
We kunnen terugkijken op een geweldige dag die we niet snel meer zullen vergeten!
Vandaag zullen we nog geen foto’s plaatsen van Luan. Dit mogen we pas doen nadat we bij de notaris zijn geweest. Dit vindt morgen plaats. Dus morgenavond zal ik de eerste foto’s van onze nieuwe zoon gaan plaartsen.