Wat leert hij toch snel!

Wat was het weer genieten vandaag van onze twee mannen! Timo had zin om weer naar school te gaan en Luan liet ons vandaag zien dat hij ook veel geleerd had. In de auto naar het gemeentehuis toe, kon hij zijn ogen, oren, mond en neus aanwijzen als ik dat vroeg aan hem. Tijdens ons bezoek aan het gemeentehuis, om hem in te schrijven, gedroeg hij zich voorbeeldig en vermaakte zich met een Chinees koekje. Na de boodschappen lekker thuis gespeeld met op de achtergrond de dvd van Het Zandkasteel aan! Wat Luan betreft staat de dvd continue aan en het valt ons op dat hij hier ook vrij lang en geconcentreerd naar kan kijken. Bij andere tv filmpjes is hij snel met iets anders bezig. Dora Dora is ook favoriet bij hem, maar toch minder dan Het Zandkasteel.

Na de lunch zijn we met z'n drieën naar het dorp gelopen. Natuurlijk wilde hij zijn rode laarsjes weer aan en vrolijk liep hij een flink eind met ons mee. Uiteindelijk gaf hij zelf aan te willen zitten in zijn wagen en daar viel hij al snel in slaap. Na ongeveer 3 kwartier was hij weer wakker. Lo besloot de auto te halen aangezien we anders te laat zouden zijn bij Timo. Zonder te veel aandacht eraan te geven is hij weggegaan en pas na 10 minuten vroeg Luan waar papa was. Gelukkig kom ik hem bezig houden met roepen van "papa, waar ben je?!" Blij was hij dan ook weer om papa te zien. In de auto vertelde ik hem dat we Timo gingen halen op school. Een grote glimlach verscheen op dat mooie gezichtje van hem. Bij school kreeg hij de nodige aandacht van de kinderen, ouders en juffen. Wat doet het ons en Timo toch goed om te zien en te horen dat er zoveel mensen/kinderen met ons meeleven. Regelmatig ontroerd ons dat en pakken we thuis maar weer de zoveelste tissue.

Eenmaal thuis hebben de mannen er 1 groot feest van gemaakt. Er werd vooral veel gelachen. Het kiekeboe/verstop spelletje was favoriet. Luan heeft hele creatieve verstop plekken wat dacht je bijvoorbeeld achter de hordeur. Heerlijk om te zien hoe hij daar dan staat en echt denkt niet gevonden te worden!

Met de kat Bink haalde de mannen ook de nodig grappen uit en ze hebben dan beide grote lol. Luan roept ook al regelmatig tegen De kat "pas op hoor! Bink!" Wat klinkt dat toch heerlijk uit zijn mond en verbazingwekkend hoe snel hij woordjes en zinnen oppakt. Zo riep hij gisteren naar Timo "Timo, jas aan"
En de "alsjeblieft" en "dank je wel" vliegen ons ook om de oren.

Wie had dat gedacht toen we hem 3 weken geleden in onze armen mochten sluiten. Wat een mooi moment was dat; dat kleine manneke wat eerst op zijn vader afliep. Ik verbaas me er soms nog over dat ik op het juiste moment de camera heb gepakt om dit plaatje vast te leggen. Vader en zoon die elkaar voor het eerst zien! Wat zijn we toch rijk en dankbaar dat Luan een plekje heeft in ons gezin. Dat we elke dag weer mogen genieten van hem, dat hij zoveel lol maakt met zijn grote broer en zoveel liefde geeft. We zien weer uit naar de dag van morgen!

Liefs van een mooi klavertje vier