Mijn eerste Hollandse Maaltijd: zuurkoolschotel!

Allereerst willen we via deze weg alle mensen bedanken die onze trouwe lezers zijn, een berichtje achter laten op de site (voor later een dierbare herinnering voor Luan), die ons een kaartje sturen, een mailtje sturen of op welke manier dan ook (lees hun manier) meeleven en meebeleven met ons. Het is fijn om te weten dat er zoveel mensen zijn die op welke manier dan ook aan ons denken. Dit doet ons erg goed!

Vandaag weer een bijzondere mooie dag achter de rug. Luan leidt ons door de dag heen en wij volgen hem daar waar hij heen gaat. Nadat zijn grote broer naar school was, hebben we koffie gedronken en de was opgehangen. Bij dit laatste hielp Luan een handje door de wasmand samen met papa naar beneden te tillen. Wat is die jongen toch sterk! Nadat de was hing hebben we een bezoek gebracht aan de dokter ivm een ontstoken bloedend wratje op Luans vinger. In eerste instantie wilde de dokter een zalfje voorschrijven om de ontsteking te verminderen maar dokter Mama dacht daar toch anders over en adviseerde de arts enigszins stelllig om het wratje ermaar af te snijden. En ja dan groeit er later ws. wel een wratje maar die laten we dan wel aanstippen als hij dicht is. Na enige twijfel ging de arts toch maar op zoek naar een scherp mesje en sneed het wratje weg. Onze kleine kanjer volgde dit alles nauwgezet en zat met zijn neus er boven op. Hij vertrok geen enkele spier en leek het allemaal wel interessant te vinden. Ws. hebben we een chirurg in onze familie?!

Na dit bezoek even broodjes bij de bakker gehaald en daarna op naar huis want we kregen visite. Maja kwam langs. Op zijn manier zocht hij contact met haar mits ik hem liet blijken dat het goed was. Een mooi proces om te zien! Na het eten zijn we naar het dorp geweest aangezien het slapen in bed niet echt lukte. Tijdens het boodschappen doen wil hij in slaap om ongeveer een half uurtje later wakker te worden. Toen ik vertelde dat we Timo van school gingen halen verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht! Wat een top gevoel geeft dat; je jongste zoon die blij is om je oudste zoon op te halen. Toen Timo dan ook de trap af kwam, verscheen er op beide gezichten een grote glimlach. Timo straalde van trots! Wat zal hij lang gewacht hebben op dit moment en wat hebben wij daar ook naar uitgekeken. Heerlijk dat het nu eindelijk zover is dat we kunnen genieten met z'n vieren na een proces van jaren! Maar o wat is het wachten het waard geweest!

Rond de klok van vieren kregen we bezoek van 2 brandweercollega's van Lo. Luan vond alles prima zolang papa of mama maar in de buurt was. Toch wel spannend hoor die mannen in uniform! Maar uiteindelijk ging hij heerlijk spelen op het kleed en bouwde hoge torens van de dublo. Knap hoor van hem mede omdat de torens evenhoog waren steeds.
Tijdens de voorbereidingen van het eten door papa; echte hollandse zuurkool, vermaakte mama de jongens met het zingen van liedjes en lezen van een boek. In 1 van de boeken ging het over een kindje dat boos, verdrietig en blij keek. Luan gaf zelf aan dat hij blij was en schudde zijn hoofd als ik het plaatje verdrietig en boos aan wees. De schat! Maar wij vinden hem ook echt blij en natuurlijk is hij weleens verdrietig maar dat is meestal als hij gevallen is en heel soms als hij iets niet mag. In beide gevallen is hij goed en snel te troosten en belangrijker nog hij laat zich troosten.

Favoeriet liedje bij Luan is momenteel "klap eens in je handjes" Dit zingt hij goed mee en hij heeft echt grote lol vooral bij de zin "handjes in de zij". Hij ligt bij voorbaal al in een deuk! En we zingen het dan niet 1x nee het liefst 4, 5 of 6x achter elkaar! Ook het opzeggen van het gebed voor en na het eten gaat hem al aardig goed af evenals het avondgebedje. Andere nieuwe uitspraken/zinnen vandaag waren:

- het wijzen naar Bink als we een plaatje aanwijzen van een poes en miauw zeggen
- plaatjes blij, boos en verdrietig aanwijzen
- “papa schoenen aan” roepen
- tijdens het aantrekken van zijn pyjama voor het eten aan mama vragen “eten?”

Voor het avondeten stond zuurkool op het menu. We waren benieuwd hoe hij zou reageren. De eerste hap was wat wennen, evenals de 2e en 3e hap maar vervolgens werd zijn bordje flink naar binnen gelepeld en at hij er lekker van. Tussendoor bekeek hij zichzelf regelmatig in de achterkant van zijn lepel en had dan grootste lol om wat hij zag. Mede ook omdat hij daar een heerlijke gek gezicht bij trok. Timo was trouwens blij dat Luan de zuurkool lekker vond, want zuurkool is 1 van zijn lievelingsgerechten! Tijdens het eten hadden de mannen weer de grootste lol en werden de nodige gekke bekken getrokken. Kijk zelf maar wie van de 2 winnaar is. Wij weten het niet!
Na de zuurkool nog wat warme vla en toen gaf hij zelf al aan “Luan slapen?” en ja hoor dat hebben we dan ook gedaan. Nog even spelen met Timo op zijn kamertje, tanden poetsen en daarna is hij heerlijk in slaap gevallen.

Liefs vanuit een koud Noordwijk