Visite en "nee"

Gisterenavond rond 11 uur was je 2x wakker. De tweede keer heeft papa je in ons bed gelegd en viel je vrij wel meteen in diepe slaap. Toen papa en mama zelf gingen slapen, heeft papa je in je eigen bed gelegd en hier sliep je verder tot ongeveer half 5. Slaapdronken kom je dan aangelopen, zegt "mama" en doet een poging het bed in te kruipen. Ik help je hier vervolgens bij, geef je een kussen en deken, je gaat in je juiste zijhouding liggen en slaapt verder. Moeders woelt nog even van de rug, naar de rechter zijde, naar linker zijde en valt na enige tijd uiteindelijk in slaap. Vaders doet wat handelingen in zijn slaap en slaapt verder. Soms vraag ik me af of hij het wel heeft doorgehad dat je bij ons in bed bent gekropen.

Om half 7 was het al, volop ruring in huize Slofstra. Timo ging om half 7 plassen en Luan had dat door de roep Timo. Ach, ja dan weet je het wel! Beide heren kropen in bed en papa werd met grof geweld eruit geduwd. Tijd om te douchen pap! Maar al snel waren de mannen het zat en kleedde Timo zich aan voor school en nam jij een lekker bad. Je genoot van net sop en schepte wat op je handen en blies het dan weg. Vervolgens schaterde je het uit! Heerlijk om zo wakker te kunnen en mogen worden. En wat heerlijk dat je met zo weinig al lol kan hebben. Na net ontbijt, zeg maar de standaard boterham met appelstroop, heb je nog wat gespeeld en daarna zijn we de auto ingestapt; op weg naar opa en oma.

Ik was erg benieuwd hoe je dat zou vinden, wij samen op pad in de auto. Even leek het erop dat je het niks vond aangezien je wees naar de plek naast jou en "mama zitten?" zei. Maar toen ik achter het stuur kroop vond je het prima. Ik zette een gezellige Sinterklaas cd op en we gingen op pad. Jij zong op de achterbank op jouw manier het hoogste lied mee. Kortom het was gezellig. Zo ook het bezoek bij opa en oma. Je gedraagt je of je er al jaren komt. Beide worden door jou begroet met een grote glimlach en knuffel. Heel bijzonder en mooi om te zien hoe jij je in korte tijd ergens anders dan thuis prettig voelt. En natuurlijk hou je mama in de gaten maar je gaat ook al heel knap je eigen gangetje.

Natuurlijk vermaakte je je op je v-tech en kregen opa en oma alle in en outs te zien van dit mooie speeltje. Je vrolijke lach klonk regelmatig door het huis en we genoten van je. Na de koffie kreeg je nog een snoepie van opa en samen met mama en oma ging je boodschappen doen. Je keek je ogen uit naar de lichtjes, de nieuwe omgeving en Sinterklaasposters. Hand in hand met mama en oma liep je winkels in en uit. Eenmaal terug bij opa en oma lekker gegeten, al zat je aardig vol van al het gesnoep bij de AH. Je probeerde in ieder geval alle vleeswaren soorten uit. Voor het eten wilde je trouwens nog een snoepje maar dat vond mama geen goed idee en had gezegd eerst eten. Dit had je kennelijk onthouden want na het eten ging je op zoek naar je snoepjes en liep daarmee naar mij toe. En zei ‘eentje?!’. ‘Ja’ zei mama vervolgens ‘eentje!’. Even later tussen het spelen door, kwam je weer met je snoep aan wandelen maar mama zei nee dat gaan we niet doen. Je ging op schoot zitten en het leek wel alsof je een beetje aan het slijmen was om toch nog een snoepje te mogen nemen. Maar het hielp niet mama hield het vol. Je besloot dan ook maar door te gaan met spelen en stoeien en toen was het tijd om Timo te halen van school. In de auto viel je in een diepe slaap. Je snurkte er vrolijk op los en werd wakker toen Timo in de auto stapte.

Met moeite kreeg je je ogen open. Ook thuis drentelde je wat rond en wist je niet goed wat je ging doen en was het fijn dat papa thuis kwam zodat we snel konden eten. Je oogjes werden steeds kleiner en kleiner en op schoot viel je bijna in slaap. Je moest er zelfs een beetje van huilen; zo moe was je! Snel pyjama aangedaan, tanden gepoetst en in bed gedaan. Hier viel je na ongeveer 10 minuten in een diepe slaap.

Vandaag was ook de dag dat er regelmatig de "nee" te horen was en dan niet vanuit mijn mond maar uit die van jou. Hij klinkt dan enigszins stellig maar toch ook kijk je daarbij met een blik eens even kijken wat die mama van mij nu gaat doen. Maar ik zie ook wel spanning in je ogen want je vindt het volgens mij ook wel heel spannend om nee te zeggen. Heerlijke momenten moet ik zeggen omdat ik dan ook weleens dingetjes uitprobeer in de zin van kijken wat hij doet als ik toch iets anders doet of toch doorzet. Dit alles op een hele natuurlijke manier en soms ook niet want er zijn grenzen.

Naar eerst even een klein stukje theorie met betrekking tot het ‘nee’ zeggen. Want zoals de meeste ouders waarschijnlijk wel weten, kunnen kinderen vooral in de peuter/kleuterperiode je tot wanhoop drijven met hun voordurende ‘nee’ en vooral het ook niks willen. Iedereen kent die situaties wel dat je alles gepakt heb, je jas en schoenen al aan heb en dan vervolgens je kind roept om weg te gaan. Net op tijd om je andere kind op te halen voor school of voor een belangrijke afspraak. Je pakt de jas van het kind en vraagt (oeps niet handig) of je kind mee gaat met mama. En daar volgt ie dan een lange en keiharde “Neeeeeeeeeee”. Even ben je verbaasd en dan valt het kwartje de nee-fase is aangebroken en je denkt heb ik dat weer net nu had dit niet even kunnen wachten?

De theorieën geven aan dat het belangrijk is om dan ook in deze fase duidelijk grenzen te stellen en duidelijk aan te geven wat er verwacht wordt. En ja dan kom je daar met je eigen theorie “eerst hechten en dan opvoeden” (we staan daar nog steeds achter hoor, want kijk eens wat we daarmee bereikt hebben!)

Maar het is wel belangrijk om te weten dat deze fase van ‘nee’ zeggen een belangrijke stap in de ontwikkeling van een kind is. Het kind ontdekt namelijk dat het een eigen persoon is met zijn eigen wensen en behoeftes. Het is goed om je kind je laten experimenteren hiermee. Kinderen mogen namelijk zelf ook een mening hebben en ‘nee’ zeggen tegen de dingen die ze niet willen. Ze worden hierdoor ook weerbaarder. Maar daarentegen moeten kinderen ook leren dat bepaalde dingen niet gaan zoals zij het willen.

Kortom een belangrijke fase in de ontwikkeling van het kind, maar of Luan nu al in deze fase zit of dat het een tijdelijke ontdekking van het woordje nee is? Ach, we zullen het zelf wel zien en meemaken. Voor nu maakt het niet uit en genieten we van dit manneke en geven we hem veel liefde en geborgenheid waardoor hij verder kan groeien en ontwikkelen.