Verloren pieten en sinterklazen
Blijf op de hoogte en volg Familie
06 December 2012 | Nederland, Noordwijk-Binnen
We zijn begonnen met boodschappen doen bij de AH in Katwijk. Lekker groot en we hebben dan ook de tijd genomen om er doorheen te lopen. Jij wilde ook nog spelen achter de computer daar en mama nam nog maar een bakkie koffie erbij. Daarna teruggereden naar huis en de auto geparkeerd. Met de wandelwagen zijn we toen lekker naar het dorp gelopen. Het was schitterend weer, wel koud, maar wat was het genieten zeg.
In de winkelstraat zag jij natuurlijk elke Pietje en Sinterklaas nog hangen, zitten of liggen. Menig winkelier was blij met jou want nadat je door de winkel geroepen had "mama Sinterklaas!" of "mama zwarte piet!" kwam er een medewerker te voorschijn die vervolgens de piet of Sint direct weghaalde. De Kerstmannen die we tegen kwamen noemde jij bewoon Sinterklaas ondanks dat ik iets anders zei. Echte herkenning van deze andere man met witte baard, bemerkte ik niet bij jou. Natuurlijk kwam mama weer bekende tegen en moest er even gekletst worden. Dit vind je niet altijd even leuk, en dat laat je dan ook wel merken. En terecht hoor! Laat maar zien dat je er ook bent!
Op de terugweg lekker een broodje gegeten en je viel bijna in slaap. Toen we thuis waren heb je lekker gespeeld. Je geeft dit zelf al aan door te vragen "Luan spelen?" Zo knap van je en als ik zeg dat dat goed is dan ga je aan de slag. Dat wil zeggen je zoekt 1 ding op om mee te spelen uit de kast en als je het zat bent, ruim je het op en pak vervolgens iets anders. Althans zo gaat het normaliter. Nu had je inderdaad gespeeld met een autootje maar daarna kwamen alle bakken uit de kast en op een gegeven opent kwam je me halen. Het duurde even voordat ik begreep dat je je jojo zocht. Helaas kon ik hem niet vinden en dit veroorzaakte een flinke huilbui toen ik je moest vertellen dat ik de jojo niet zag. Je verdriet kwam vanuit je tenen en ik besloot je lekker naar je bedje te brengen, want je was best moe. En dat is ook niet zo gek na al die drukke dagen. Wat een verdriet kwam eruit maar je liet je lekker troosten op mama's schoot en daar viel je op een gegeven moment in slaap.
Tijdens dit verdrietige moment brak mijn hart. Je keek zo intens verdrietig uit je ogen, zie "mama niet weg" en snikte erop los. Ik had echt het gevoel dat je bang was dat je weer weg moest of dat wij weggingen bij je. Kon ik je maar duidelijk maken dat we bleven en natuurlijkheid ik je dat verteld en liet je uiteindelijk de slaap toe, maar och manneke wat zat jouw verdriet diep. En toen hij zo op schoot lag bij mij, bedacht ik me dat de zekerheid die ik heb en voel dat hij nooit meer weggaat bij mij dat hij die absoluut niet heeft/voelt. Hoe weet hij nou zeker dat ik, dat wij blijven? Ja, door het gevoel wat wij hem geven, maar toch kon ik heel goed begrijpen dat hij zich vast klampt en wil dat ik continue bij hem in de buurt bent. Of niet de ogen willen sluiten als hij gaat slapen. Hij vecht er dan tegen om ze open te houden en op een gegeven moment wint de slaap het natuurlijk van hem. Wat zijn dat toch lastige momenten voor hem!
Na 5 kwartier ben ik hem gaan wakker maken. Dit kostte hem wel wat moeite maar toen hij hoorde dat we Timo gingen halen, verscheen er die mooie glimlach op zijn gezicht. Op school hebben we alles weer goed bekeken. Heel nieuwsgierig stapt hij dan in het rond en zo knap van hem. Vandaag zei hij zelf "Luan school mama dag!" Knap van hem hoor want een week geleden vond hij dat heel moeilijk toen ik dat zei. Zo zie je maar dat die hersentjes niet stil staan!
Thuis hebben we gezellig naar het Zapp sinterklaasfeest gekeken. Ja, wij vieren pakjesavond pas morgenavond dus we gaan nog even door met Sinterklaas. We hebben heerlijk gedanst op de muzieke en lol gehad met elkaar. Papa was vroeg thuis dus we hebben vroeg gegeten en na het eten hebben we lekker pepernoten gebakken. Je genoot hier zichtbaar van en keek goed naar Timo hoe hij het deed. Je deed hem exact na. Je smulde van het deeg en later van de pepernoten. Maar je vond het ook prima toen het bedtijd was. In bed had je moeite om in slaap te komen, maar uiteindelijk won Klaas vaak het.
-
06 December 2012 - 22:09
Pat,Bianca, Dion,Cas En Mats:
Hoi lieve Luan,
Wat had jij een verdriet vandaag zeg. Wat zul jij je op zulke momenten verloren voelen.
Wat een geluk heb jij, dat je dan zo'n lieve mama hebt, die je troost en jou weer een goed gevoel kan geven puur door er voor jou te zijn! Wat ben je dan stoer om toch weer verder te gaan en ook te kunnen genieten van de vele leuke dingen die je meemaakt! Je bent een bijzonder en heel slim mannetje. Daar mag je echt wel heel erg trots op zijn!! Wij vinden je een kanjer!!
Later als je dit dagboek nog eens terug leest, zul je weten in wat voor een warm nest je bent beland!
Dan is alles op zijn plekje gevallen!
Nou, dikke kus stoere vent,
Bianca -
06 December 2012 - 22:21
Marjon:
Lieve Luan,
Er zijn handen die je dragen
En armen waar je veilig bent.
Een kinderhand in een grote mensenhand,
Deze liefdesband is echt en blijft bestaan.
Helaas ben je nu nog te klein om dit te snappen en te beseffen. Dit besef komt echt nog wel......
Liefs Marjon -
07 December 2012 - 06:50
Lia:
Jullie hebben alweer een mooie spannende dag gehad. Ik verheug me op het verslag over vandaag, want de sneeuw die is gevallen en de pakjesavond vanavond worden weer hele spannende gebeurtenissen. Ik ben zo benieuwd hoe je de sneeuw ervaart, het uitzicht over de velden zal ook veel indruk maken. Ik zie uit naar morgenochtend ;-) -
07 December 2012 - 07:31
Vermist:
Verdriet bij je kind breekt een moederhart altijd. Dat Luan zijn verdriet kan uitten en daarin de veiligheid bij jouw vind is top Zulke momenten zijn lastig, maar ook intens en mooi. Al ervaar je dat, op dat moment niet zo
Geniet vandaag van de sneeuw en het sint vieren vanavond.
Liefs uit huize Vermist
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley