Eerst naar de orthoptist en dan relaxen

Rond half 5 vannacht werd je huilend wakker. Ik heb geprobeerd je te troosten al liggend in je bedje maar dit lukte niet. Na een half uur lukte het me nog niet om je terug te leggen en heb ik je maar tussen ons in bed genomen. Hier viel je snel in slaap terwijl je met een hand en voet contact hield met mij. Vanochtend moest ik je wakker maken want we moesten naar het ziekenhuis. Vandaag zouden je oogjes nagekeken worden en gekeken worden of er sprake was van een lui oog. Om kwart voor 10 wandelde we het ziekenhuis binnen en iets over tienen werden we geholpen.

Je blijft je toch keer op keer verbazen over het feit dat ze zo weinig kindvolgend zijn terwijl je dan toch echt op een afdeling zit die gericht is op kinderen. Timo, die mee was vanwege vakantie, negeerde ze bijna volkomen en tegen Luan kletste hij (en later een zij) honderduit alsof hij hier al jaren woonde. Ik liet dan ook gauw weten dat hij nog maar sinds 1 november vorig jaar in Nederland is en dus nog niet alles volledig begrijpt. "O" was het antwoord "maar hij spreekt al zoveel woordjes Nederlands." Ach, ja een mooi compliment maar daar schoot Luan niks mee op. Misschien zou het toch handig zijn als ze zijn dossier eerst lezen voordat ze ons naar binnen roepen?!

Na een korte introductie vanuit mij waarom we hier zaten, ging hij Luan onderzoeken. Ja, dat was even lastig voor deze jongeman, want welke test kon hij nu het beste gebruiken. Hij begon met de vraag of hij cijfers herkende. "Nee, dat gaat nog niet lukken", antwoordde mams geduldig (uiterlijke schijn hoor!). Toen ging hij iets doen met de letter E. Luan moest de letter neerleggen zoals op het plaatje stond. Na 3 x stopte hij hier ook mee terwijl hij dit toch best goed deed. Vervolgens projecteerde hij plaatjes op de muur en wees er 1 aan. Luan moest dan zeggen wat het was. Ach, ja natuurlijk dacht ik bij mijzelf hoe bedenk je het bij een kind van vijf dat nog maar net twee maanden in Nederland is. Het was dat ik zei "neem plaatje 1 (auto) maar of plaatje drie ( poes) die weet hij wel" anders was hij stug door gegaan met aanwijzen van een bloem, paraplu etc. Maar na 3 series stopte hij ook hier mee en zei " we gaan het anders proberen”. Ach, wel ja waarom niet dacht ik probeer maar alles uit bij hem!!!!

Deze keer kwam hij met een rondje, vierkant en driehoek aan. Hij wees een van deze vormen aan en Luan moest dan de juiste pakken van de vormen die voor hem lagen. Dit alles deed hij met beide ogen heel goed en geconcentreerd. Vervolgens kwam er nog een sessie met een soort van 3d bril en dat was wel het toppunt. Pak de vlieg lukte nog wel maar "Luan welke komt eruit en welke niet" daar begreep hij natuurlijk geen hout van. Hij vond de oefening maar niks en ik geef hem geen ongelijk. Want was het taalgebruik ingewikkeld!

Vervolgens kwam de lampen sessie. Volg het lampje met je ogen,etc. Dit herkende hij want dit hadden we thuis voorgedaan. Helaas waren we toen niet klaar want toen kwam er een andere orthoptist die ook nogmaals wat oefeningen ging doen die net gedaan waren. Je concentratie was nu stukken minder maar ja dat was ook wel logisch. Na drie kwartier liepen we naar de zusterspost om je oogjes te laten druppelen. Dit moest dan een half uur inwerken om vervolgens je ogen te meten. Op mama's schoot kreeg je twee druppels in elk oog. In het begin prikte het heel erg, maar wat hield jij je groot zeg. Na 5 minuten kreeg je nogmaals twee druppels in elk oog en ja dan weet je wat er komen gaat….. Maar ondanks dat deed je het echt heel goed. Nu moesten we een half uur wachten en we zijn dan ook maar wat gaan drinken. Vrolijk riep je rond met Timo en samen met Timo genoten jullie van een Fristi met lekkers erbij. Dit hadden jullie kanjers van mannen met geduld wel verdiend!

Rond half 12 waren we aan de beurt en werden je oogjes opgemeten. Op schoot bij mama, kin in het apparaat en dat was de enige instructie. Weer zo heerlijk kindvriendelijk. We waren echt de zoveelste in de rij die werden geholpen. Gggrrrrr moeten ze toch echt wat aan veranderen. Mama vroeg dan ook maar toelichting en praatte jou er zo doorheen. Daarna liepen we weer naar de spreekkamer en werd er het een en ander in de computer getikt en kwam er wederom het lampje en 1 of andere liniaal te voorschijn. Eerst ging die mevrouw van alles daarmee doen en ja hoor de jongeman die wilde ook wel even kijken. "Natuurlijk ga je gang mare hoeveel keer ga je kijken," vroeg ik dan kan ik hem dat even vertellen. "Nog 2x", was het antwoord dus ik vertelde Luan dat hij nog drie keer ging kijken. Ik kreeg een rare blik van de jongeman maar ik dacht je weet maar nooit! En dat was maar goed ook want hij keek wel 4x want het lukte niet helemaal!

Maar ja nu de conclusie: lui oog zou kunnen maar zien het nu niet extreem. Oogmeting was +3, en nog wat en bij kinderen is dat meestal +2. Voor Luan kan het inhouden dat hij wat meer moeite moet doen om scherper te zien en scheelstaand was 1 van de zaken die zou kunnen voorkomen bij deze oogmeting. Advies: kom over 3 maanden terug en dan doen we de testen nog een keer. Kortom in april hebben we een afspraak voor nog eens een aantal testen. De oogdruppels hoeven dan gelukkig niet meer.

Na twee uur liepen we het ziekenhuis uit en Luan was het terecht zat. Eenmaal thuis lekker gegeten en daarna heeft hij geverfd, gekleid, geknipt, met zijn storio gespeeld en de brandweerauto. Timo vermaakte zich achter het beeldscherm en mama werkte de administratie bij. Een heerlijke en gezellige middag met als hoogtepunt het eten van pelpinda's. Dat dat voor zoveel lol kan zorgen! Heerlijk genieten dus weer van mijn kanjers van mannen.

Toen papa thuis was hebben we lekker gegeten en daarna was de koek op bij je. In een flinke huilbui verwerkte je alles weer van de afgelopen dagen en ja wie weet wat nog meer. Toen je eenmaal rustig was, heb ik voor je gezongen en eenmaal in je bedje sliep je vrij snel in.

Slaap lekker we houden van je kanjer!