Op eigen benen en China light

Vannacht was je twee keer wakker en ik heb je liggend in je ledikantje kunnen troosten. De tweede keer wilde je wel mijn handje vasthouden en dat hebben we dan ook gedaan. Ik weet niet meer wie van de twee nu het eerste heeft losgelaten maar je sliep uiteindelijk uit tot kwart voor 9.

Na jouw Dora Kerstman momentje hebben we de film The Polar Express gekeken. Echt een hele leuke kerstfilm die je zeker een keer gezien moet hebben. Ook Luan genoot van de film. De film speelt zich af op Kerstavond. Terwijl een jongen in slaap probeert te vallen hoort hij het geluid van een trein. Wanneer hij naar buiten stapt, ziet hij een immense trein, die de naam The Polar Express draagt. Een conducteur met een snor stapt uit een wagon en vraagt of hij op de trein wil stappen. Het jongetje twijfelt even maar springt alsnog op de trein, zo beleven hij en de andere kinderen een onvergetelijk avontuur.

Na de film was het tijd om te douchen en aan te kleden. Luan ging lekker in bad en nadat ik hem afgedroogd had, was het thema "mama, Luan zelf doen!" "Luan doen!" "Mama handjes op de rug!" En even later "mama oogjes dicht!" Dit klonk de eerste minuten tijdens het aankleden en natuurlijk deed ik mijn handjes op mijn rug maar soms had ik echt even de neiging om geholpen, maar ik deed het niet. Alleen die ene keer en toen moesten mijn oogjes ook gelijk dicht. Op dat moment dwaalde mijn gedachten af en moest ik sterk denken aan de leermethode "op eigen benen" (De leermethode ‘Op Eigen Benen’ is een methode waarbij de focus is gericht op de aanwezige krachten, aanleg en talenten. Het is een vorm van positieve psychologie waarbij de aandacht wordt gericht op de sterke kanten van de mens)die we gebruiken binnen mijn werk. En ik dacht toen dat het inderdaad soms beter zou werken als we als begeleider de ogen eens even dicht zouden doen. We zien dan even niet dat het bloesje scheef geknoopt wordt of dat de sok niet goed zit. Nee, wat we zien als onze ogen open gaan, is een trots kind! Een kind dat trots is op datgene wat hij gepresteerd heeft. Zo'n waardevol en mooi leermoment vanochtend van mijn eigen zoon. Want wat was hij trots op zichzelf en weet je op de momenten dat het echt niet lukte, riep hij "mama, oogjes open, helpen!" Geweldig toch!

Na dit geweldige moment heeft hij lief zitten spelen. Hij vraagt hiervoor nog steeds toestemming (mama, Luan spelen?"). En als ik dan zeg "ja, je mag spelen" gaat hij zijn gang. Na de lunch zijn we vertrokken naar Delft en hebben daar heerlijk geslenterd door Ikea. Aan het eind van de middag hebben we daar ook nog lekker gegeten. De jongens genoten en paps en mams des te meer. Wat een heerlijke gezelligheid was dat zeg!

Rond half 6 zijn we vertrokken naar Rotterdam om daar China Light te bezoeken (nog bedankt voor de tip pa en ma). De normaal zo donkere wintermaanden worden dit jaar verlicht met een nieuw en uniek evenement, China Light Rotterdam. De Chinese traditie van lichtfestivals is neergestreken aan de voet van de Euromast. Ruim 40 Chinese kunstenaars bouwden hier een sprookjesachtig paradijs compleet met spetterende lasershows en Chinese voorstellingen. We hebben gewandeld tussen meer dan 35 betoverende lichtobjecten van sprookjesfiguren, bloemen, dieren, een 100 meter lange draak en een gigantische Temple of Heaven. We waanden ons bijna weer in het magische China (www.chinalightrotterdam.nl)

Was was het mooi en wat keken we onze ogen uit! Ook de twee mannen genoten volop en Luan riep regelmatig "mooi hè!" en Timo's ogen straalden. Rond half 9 verlieten we het park weer. In de auto op de terugweg werd er, net zoals op de heenreis trouwens, weer veel gelachen en grapjes gemaakt op de achterbank. Maar eenmaal thuis was het toch snel kleren uit, pyjama aan, tanden poetsen en naar bed. En daar eenmaal in, lag je zo in dromenland.

Je mag zijn wie je bent
met al je fouten en gebreken
opdat je kunt worden wat je in aanleg bent,
maar zoals je je nu nog niet kunt vertonen
en je mag het worden op jouw wijze
en in jouw uur
ik reken het tot mijn verantwoordelijkheid
daarvoor het goede klimaat te scheppen
en je de nodige ruimte te geven
(A. Terruwe)