De school is weer begonnen

Vannacht ben je nog 1x wakker geweest maar ik kon je gelukkig troosten in je bedje en hand in hand vielen we daarna samen in slaap. Rond kwart over 8 was je weer wakker. Tot 9 uur heb je nog even gedommeld bij mama in bed maar daarna zijn we eruit gegaan en hebben op ons gemakje ontbeten. Tijdens het ontbijt keek jij voor de allerlaatste keer Dora Kerstman; zoals ik gisteren beloofd had. Daarna hebben we gedoucht en jij jezelf aangekleed. Dit gaat steeds sneller en de trucjes die ik je gisteren geleerd heb, pas je vandaag weer gelijk toe. Heel knap van je hoor! Na het aankleden zijn we boodschappen gaan doen en heb je nog 2 nieuwe broeken en t-shirts gepast. Ja, ja die mama kon het niet laten om wat nieuws te kopen voor je! Het passen in de winkel vond je erg leuk en het was ook gezellig en rustig dus we hadden alle tijd. Je keurde jezelf goed of niet goed in de spiegel. Kortom je gaf duidelijk je mening of iets wel mooi (“mooi hè!”) was of niet (“bleh niet mooi!”). Op zich was mama het weleens met je dus dat scheelde in het kiezen van wat wel en niet gingen kopen.

Met de boodschappen hielp je goed mee en vrolijk stapte je rond met je babypop op je buik in de drager! Dit leverde natuurlijk weer de nodige glimlachen bij de winkelende mensen op waardoor mama natuurlijk alleen maar trots kon terug lachen! En ja trots dat ben ik op je hoor! Want 11 weken ben je nu precies bij ons en wat is nou 11 weken? Maar kijk eens wat je allemaal geleerd heb in die korte tijd, wat voor woordjes je al spreekt, hoe je al verhaaltjes verteld, wat voor Nederlands eten je allemaal eet, hoeveel mensen je al hebt leren kennen, wat je allemaal wel niet gedaan hebt, en ga zo maar door. En ja, dan is het echt niet gek als je soms een flinke huilbui heb waarin je het soms uitgilt van verdriet en boosheid!

Ook vanmiddag toen Timo net thuis was uit school had je een huilbui. En ja ik denk soms dat je je vriendjes en vriendinnetjes weleens mist. En dat kan en dat mag en dat zou ook niet zo gek zijn. Je hebt daar heel lang gewoond, geleefd, geslapen, etc. Je ogen dwaalde op een gegeven moment af naar je foto boven de openhaard. Dit was nog je voorstelfoto (niet echt heel handig maar ja…..). Mama vroeg of ze hem moest pakken en je knikte ja. Een kort gesprekje hadden we over de foto en toen ik vroeg of je aan het spelen was zei je “nee, eten”. En terwijl je dit zei maakte je ook het gebaar van eten. Toen ik vroeg of de foto weg moest knikte je ja en ik heb hem dan ook uit het lijstje gehaald. Je zei “andere foto Luan maken” Hoe knap van je, maar ik denk dat het verdriet echt wel te maken heeft met China maar ook de verwerking van alles wat je hier met ons meemaakt. Ik heb dan ook besloten om er een wat rustiger weekje van te maken. Niet te veel gekke uitstapjes of op visite. Gewoon zoveel mogelijk lekker in ons eigen huis. Even relaxen en daarbij samen met Timo weer in het schoolritme komen!
Na je verdriet wilde je spelen en muziek luisteren. Je koos zelf de cd met Chinese kinderliedjes en ik heb dit ook maar zo gelaten. Je hebt lekker gespeeld met je babypop en het serviesje en later met Timo winkeltje gespeeld. Leuk om te zien hoe Timo dit oppakte en Luan mee deed! Wat zijn dat toch gouden momenten!

Van het avondeten smulde je al vond je de aardappelen in schil niet lekker, maar de broccoli op Chinese wijze en een halve tartaar en ei ging er wel in. Tot slot nog een appeltje en een mooi verhaal uit je Bijbel. Het lukt je steeds beter om te luisteren naar het verhaal. Na het danken was het dan toch echt weer tijd voor het zing- en dansfestijn. We dansten en zongen er vrolijk op los en Luan riep regelmatig “Luan zingen” en zong dan uit volle borst mee! Tot slot nog 2x een liedje vanaf Timo’s Ipod waarop de heren er vrolijk op los dansten. Wat een lol hadden we weer en heerlijk om alle energie en misschien wel spanning even van ons af te swingen en te zingen.
Eenmaal boven hadden de jonge mannen nog dikke pret maar het was toch echt tijd om het rustiger aan te gaan doen want het slapen gaan was de volgende stap. Timo las Luan voor uit het boekje “En nu naar bed!” Een verhaaltje wat al menig keren is voorgelezen voor het slapen gaan. Het gaat over moeder Konijn een het jongste konijntje wat niet kan slapen. De eerste zin las Timo niet geheel goed voor en Luan riep gelijk “nee Timo niet heee, heee maar hé hé!” Daarna wilde hij zelf “ik ga slapen” zingen en toen was het de hoogste tijd om te gaan liggen. Alles volgens ritueel; hij ligt namelijk op zijn linker zij en in zijn arm ligt dan eerst babypop, dan konijn en dan Mickey Mouse.
Na nog geen vijf minuten hoorde ik zwaar geadem en was hij in dromenland. Slaap zacht mijn zoon, tot morgen!