Grenzen en groot verdriet?!

En ja daar ging mama dan iets over achten met haar twee mannen in de auto. Luan in de klas de foto's laten zien van de ochtend en samen het fotoboek nogmaals bekeken. Uitgelegd dat ik naar huis ga en kom eten op school. En ja hoor toen ging de juf zingen en moest mama weg. Toen ik vroeg of je nog ging zwaaien schudde je hard je hoofd van links naar rechts. Oké, slik dacht ik. En daar kwam mama dan thuis aan in een leeg huis. Mama had grote plannen maar besloot lekker te relaxen want er kwamen nog genoeg dagen zonder de boys aan. Om 12 uur stond mama weer op school en hoorde dat je een prima ochtend gehad had. Even was er verdriet omdat een ander kindje je kruiwagen afpakte. En ja dat zijn nog hele lastige momenten voor je en je bent dan ook nog niet weerbaar genoeg om voor jezelf op te komen. Je was snel te troosten zei de juf, maar ach wat was ik er graag voor je geweest!

Tussen de middag bleven we samen over. De boterham ging niet snel ondanks dat de korstjes er toch af waren. Daarnaast was het een herrie van jewelste met ruim 20 kinderen die lekker door elkaar heen en kletsten. Maar er bleef toch nog tijd over om buiten te spelen. Een stuk of 15 kinderen al rennend door elkaar heen. Mmm mama hield haar hart vast en probeerde 'los te laten'. Want ja ook dit hoort erbij. Maar toen je viel, besprak mama toch wel even met de overblijfjuf het hoe en wat en je kwetsbaarheid hierin. Ja, mijn moederhart blijf ik volgen hoor voor jou!

In de klas plakte ik weer de foto’s voor de middag op en ook toen verliet ik de klas toen de juf ging zingen. Wel was er de gehele dag wat verwarring bij je omdat beide juffies rondliepen in school. Je plakte op een gegeven moment zelf de andere juf op je map. Heel goed van je want dan gebruik je hem juist waar hij voor bestemd is. Ook in de middag schepte dat wat verwarring want de juf zei dat ze wegging maar ze kwam weer terug?! En ja probeer dat maar eens uit te leggen. De middag had je lekker geverfd met de stagejuf en het weer prima naar je zin gehad. Je was het wel zat want toen mama nog even stond te kletsen met de juffies trok je me aan mijn arm. Zo van nu is het wel genoeg we gaan Timo zoeken.

Na school zijn we nog even naar het dorp geweest voor een andere jas voor je aangezien je rits steeds zakt en vanochtend ook splitste in tweeën. Waarschijnlijk was je wel moe want je was wel een beetje eigenwijs zo op zijn tijd. Maar je was daarentegen ook heel gezellig en danste erop los in de winkel en riep vrolijk wel tig keer gedag naar Bianca die daar ook was. Het was maar goed dat het niet zo druk was in de winkel want dan wist iedereen nu wie Bianca was

Blij was je ook toen het centjes betalen voorbij was en we naar huis gingen. Daar ging je keurig je tas leeg halen en liet je trots aan Timo zien dat je brood op was. Daarna ging je lekker spelen met de duplo maar ook al snel werd je wat kribbig omdat het in steeds instortte wat je aan het bouwen was. Mmm moe van school en een kort lontje. Papa hielp je met het bouwen maar ook regelmatig kreeg hij te horen dat het niet goed was of hoorde ik “nee, papa nie doen!”

Ook het eten ging er moeizaam in. Met hulp van mama lukte het toch om je bordje grotendeels leeg te eten en een paar happen van het toetje te nemen. Wat was jij moe maar ja we hadden beloofd te zingen na het eten. Dus snel danken en zingen maar ook dat ging niet zoals jij in je hoofdje had en liet je regelmatig “neeee, nie goed!” horen. Mama vond het toen wel welletjes en besloot je lekker naar je bedje te brengen. Dit zorgde bij jou voor veel verdriet en boosheid. Maar ja soms moeten er gewoon grenzen gesteld worden. Ook voelt het soms zo dubbel om dat te doen; zeker als er tranen volgen………Het verdriet hield lang aan en we hadden het idee dat de tranenvloed niet alleen hier om ging. In mama’s armen huilde je alles eruit en je nestelde je steeds dicht tegen haar aan en wilde wel getroost worden. Soms stopte je even met huilen maar na enkele tellen kwam er weer een stroomvloed van tranen eruit. Ach ach wat een verdriet had hij toch. En nee niet alleen hij……

Uiteindelijk waren de tranen over en zei je ook “huilen is klaar!” maar toen mama zei “mama houdt van Luan” kwamen de tranen weer en bleven ze weer stromen. Wat een verdriet had hij en mama ook. Stiekem boven zijn hoofd huilde ik zachtjes mee maar kennelijk had hij dat door en begon nog harder te huilen. Snel mijn tranen gedroogd en gezongen voor hem waardoor hij uiteindelijk rustiger werd. Op de IPAD Kikker in de Kou gekeken en gelezen en daarna nog even geknuffeld, gezongen en toen het bedje in. Ondanks het grote verdriet van vanavond nam mama toch het besluit om te kijken of ze wat afstand kon nemen en zei dat ze ging plassen. Jij riep nog wel een paar keer “mama, waar ben je” en dan zei ik “in de badkamer, doe je oogjes maar dicht Luan. Mama is hier” of “op jouw slaapkamer, doe je oogjes maar dicht Luan. Mama is hier.” Toen ik na ongeveer 2 minuten ging kijken lag je in een diepe slaap. Ik heb nog even op de overloop gezeten maar je was in een diepe slaap. Slaap zacht mijn kind!