In de krant

Bij sommige was hij vrijdag al op de mat/ in de brievenbus gevallen maar bij ons pas vanochtend. Gisterenavond had ik via facebook en mail al wat reacties vernomen die positief waren, maar toch wilde we het resultaat zelf zien! Snel bladeren naar de juiste pagina en ja hoor daar stonden we dan met z'n vieren in onze eigen huiskamer (zie foto) en natuurlijk was er ook die mooie foto bij van de eerste ontmoeting tussen vader en zoon (zie foto 12 januari 2013). Een foto waar we zelf nu elke dag naar mogen kijken omdat hij op canvas pronkt in de huiskamer. De reden dat we hieraan meegewerkt hebben is enerzijds het thema van dit artikel "Keerpunt" en anderzijds dat we met anderen ons verhaal willen delen. Aangezien er ook mensen ons verhaal lezen die de krant niet ontvangen hieronder het artikel.


Vrijdag 1 februari 2013
Streek weekendkrant 22

"Opeens stond onze adoptiezoon daar"
Het keerpunt van de familie Slofstra

noordwijk - Luan Wu Shi Luo werd gevonden in Zhejiang (China) toen hij drie weken oud was. Op zijn borst was een papiertje gespeld met daarop zijn geboortedatum: 26-10-2007. Een kind met een handicap dat op 31 oktober vorig jaar een liefdevol thuis vond bij de Noordwijkse Slofstra's. Het werd een vierkoppig keerpunt voor het nu voltallige gezin.
door Marry Witteman

"Wachten is wel het centrale woord van ons adoptietraject", vertelt Danielle Slofstra. Ruim tien jaar geleden werden Lodewijk en Danielle Slofstra de gelukkige ouders van zoon Timo. "Toen Timo twee was hadden we weer een kinderwens. Een zwangerschap bleef echter uit.
Na een jaar gingen we het medische circuit in waarbij alles uit de kast werd getrokken. Het mocht niet baten. Keer op keer werden we teleurgesteld", vertelt Danielle. In februari 2010 besloten ze zich moe gestreden in te laten schrijven bij Stichting Adoptievoorzieningen.

Match
Danielle en Lodewijk, beiden werkzaam bij 's Heeren Loo-locatie Noordwijkerduin in Noordwijk stonden daarbij open voor kinderen met een special need of medische aandoening. "Dat betekent dat je vooraf een hele lijst met bestaande aandoeningen moet doorworstelen om aan te kunnen geven wat voor jou wel en wat niet acceptabel is. Wij legden een grens bij het moeten aanbrengen van een traplift of zo. Zodra je die lijst hebt doorgewerkt en volledig bent doorgelicht door allerlei instanties op talloze terreinen, kun je inschrijven op een speciale website. In totaal hebben we wel acht brieven geschreven. De kinderen staan drie maanden op de website en als er dan geen match heeft plaatsgevonden gaan ze eraf", legt Lodewijk (39) uit. Danielle vervolgt: "Het is een hele spannende tijd want je gaat elke keer op de website kijken of het kindje waar je op hebt ingeschreven al gematched is. Dat is regelmatig gebeurd.
Het is altijd fijn als een kind ouders heeft gevonden maar je bent ook wel teleurgesteld dat het niet jouw match is." Hun geduld werd zwaar op de proef gesteld doordat een van de brieven foutief werd verwerkt. Nieuwe hoop gloorde aan de Chinese horizon toen ze bericht kregen
dat het vierjarig jongetje waar ze ook op hadden ingeschreven een match kon zijn. Voor Luan was het een laatste kans om geadopteerd te worden. Vanaf zes jaar bestaat er doorgaans geen mogelijkheid meer om geadopteerd te worden en zeker niet als kind met een medische aandoening.

Glimlach
Na veel bureaucratische rompslomp reisden Timo, Danielle en Lodewijk af naar China om Luan op te halen. Op 15 oktober sloten ze op een door de autoriteiten onaangekondigd
moment hun kind in de armen. Lodewijk: "We werden door een gids al enkele dagen rondgeleid toen we onverwachts een gebouw ingingen waar meubels opgeslagen stonden. Toen we op de eerste verdieping kwamen stond opeens onze adoptiezoon daar. Ik wist dat ik niet naar hem toe mocht lopen maar dat hij naar mij moest komen. Ik ging op mijn hurken zitten en Luan kwam spontaan op me af. Zijn glimlach zal ik nooit vergeten net zo min als zijn welgemeende omhelzing. Het is zo'n bijzonder moment." Het werd de start van een keerpunt voor het hele gezin. De tienjarige Timo heeft nu een broertje waar hij supertrots op is en waarmee de partijen thuis helder in evenwicht zijn gebracht. Voor Danielle (40) was het de mogelijkheid haar moedergevoelens te vermenigvuldigen en rijkelijk uit te delen aan een kind dat dit nooit had gehad. Danielle: "Luan is inmiddels drie maanden in Nederland. Ik heb leren kijken door zijn ogen en gezien dat het leven hier heel bijzonder is. Een huis, eten, familie enzovoort. Hij wordt blij van de kleinste dingen. Het is Luan die het grootste keerpunt meemaakt. Hij had niets. Nu heeft hij zijn eigen kleren, een bed, een broer, een papa en een mama. Hij heeft speelgoed en hij gaat naar school. Hij heeft een toekomst." Luan heet nu Luan(= opstand) Wu (= courage) Shi LuoSlofstra.

We zijn trots op het mooie verhaal dat Marry gemaakt heeft. Ik had het zelf niet mooier kunnen beschrijven. Luan heeft ons keven verrijkt; hij is het keerpunt in ons leven. Maar hij wel degene die het grootste keerpunt heeft meegemaakt en nog steeds meemaakt. Dag in dag uit staat hij voor nieuwe uitdagingen en ontdekkingen. Uitdagingen en ontdekkingen die voor ons zo gewoon zijn, maar voor hem zo nieuw. 5 jaar lang heeft hij weinig tot niets gehad en nu...... Nu heeft hij al zoveel voor zichzelf en doet hij zoveel nieuwe stappen in zijn nog prille leven bij ons. Petje af hoor Luan we zijn ongelofelijk trots op je dat jij elke berg weer durft te beklimmen met ons als papa en mama en grote broer. We zijn blij dat je ons meeneemt op die grote reis die jij nu aan het maken bent; "De Reis van Jouw Leven" En nu ik dit zo schrijf moet ik denken aan het liedje wat onze gitarist Bart gemaakt heeft toen ik nog zong in Sound of Joy:

Op reis door het leven, door regen en wind.
Soms zit het even tegen. Als ik de weg maar weer vind.

De weg van eht leven, door Jezus voor gegaan.
Soms twijfel ik even, zoek ik de moed om door te gaan.

Hem volgen, zijn spoor vinden, recht naar het licht.
Al is de weg bochtig; denk niet dat ik, voor onheil zwicht want ik zoek het Licht.

Op reis door het leven, over een kronkelig pad.
Soms lonkt de afgrond naast je, zoek je angstig houvast.

De weg van het leven, over ruwe zee.
‘k Laat Hem mijn stuurman wezen, kom ga met Hem mee.

Hem volgen, zijn spoor vinden, recht naar het licht.
Al is de zee machtig: denk niet dat ik, voor onheil zwicht, want ik zoek het Licht!

Want ik zoek het licht, Hem achterna.
Kom ga met Hem mee!

De reis van je leven, vertrouw erin.
Laat zijn woord je raad geven, dan is het eind, een nieuw begin.

P.S. Morgen meer over hoe hij zijn eerste nacht geslapen heeft in zijn bed op zijn eigen kamertje...........
.