“Mama, ziek zijn bijna over?!”

Vanochtend rond half 8 klonk jouw stem weer door de slaapkamer; “mama, Luan wakker!” Toen ik je slaapkamertje binnen kwam legde je jouw arm op je voorhoofd en zei enigszins twijfelend: “mama, ziek zijn bijna over?!” Mama legde jou uit dat ziek zijn bijna over was en dat je over 1 nachtje weer naar school mocht. Een luid “jippie!” klonk door de slaapkamer. Dat was een goed teken. Het ontbijt wilde niet echt lukken en uiteindelijk had je een halve appel en een halve rijstwafel en drinken op. Daarna ging je lekker spelen met de trein, de strijkkralen en het maken van een puzzel. Je vermaakte je prima en kletste er vrolijk op los. Daarnaast waren de tissues niet aan te slepen voor de groene snottebellen die uit je neus kwamen. De boel kwam daar lekker los en hielden mama lekker bezig! Een heerlijke bezigheid

Tussendoor at je nog wat en dronk je lekker een beker limonade op. De lunch echter ging weer wat lastiger. Na een halve boterham hield je het voor gezien en de vraag is dan elke keer of je last heb van je keel, of je last heb van je tanden of dat je gewoon te moe bent om te kauwen?? Hopelijk blijven er over een paar weken nog maar twee opties over als je bij de tandarts geweest bent. We zullen zien!

Na de lunch ben je lekker gaan slapen. Het duurde even voordat je de juiste houding had gevonden maar toen zaagde je ook wel hele bossen om. Wat kan jij snurken zeg! Papa had ondertussen een gesprek op school met de juffen, de intern begeleider en meester Jos (NT2) over hoe om te gaan met jouw spierziekte. Het was een goed gesprek waarin jouw papa alles heeft kunnen vertellen en kunnen aangeven. We hebben ook afgesproken dat ik nog een a4 tje maak voor invalleerkrachten die ze kunnen lezen over jou. Fijn dat school het goed oppakt in het belang van jou.

Na ruim een uur was je wakker en inmiddels was mama toen aan het werk en papa thuis. Je gaf aan in bad te willen dus dat heeft papa gedaan en je heb daar heerlijk gespeeld. Daarna wilde je kleertjes aan en toen wilde je spelen. Twee keer had je een huilbuitje vandaag omdat je dacht dat de stiften die op het plankje van Timo lag van jou waren en omdat papa even je toesprak toen je niet wilde luisteren. De eerste huilbui had achteraf niet gehoeven want de stiften waren inderdaad van jou, maar ja papa en Timo dachten dat ze van Timo waren. Kan gebeuren maar gelukkig loste mama het probleempje ’s avonds op.

Toen mama thuis kwam werd ze begroet met een dikke knuffel en kus en liet je trots zien dat je je kleren aan had en hoorde ik je wederom zeggen “mama, ziek zijn bijna over!” Alleen nu klink het zo stellig als wat en kon ik het alleen maar bevestigen en zeggen dat hij morgen weer lekker naar school mag. Gelukkig maar want dat ziek zijn en die koorts vind mama maar niks hoor. Ik ben blij dat je zo snel opgeknapt bent op die groene grote snottebellen en die hoest na dan. Maar dat moet goed gaan komen; zeker als de zon straks gaat schijnen!

Van het avondeten (stoofpotje) genoot je. Het gleed naar binnen en als toetjes nog een schaaltje warme vla. Daarna hebben we nog even samen geluisterd naar de spreekbeurt van je grote broer. Wat kan hij dat goed hé en wat ben jij dan toch ondeugend als je aan het luisteren bent. Toen Timo klaar was, verzamelde je zelf al je apen om naar boven te gaan. Natuurlijk lazen we nog een boekje en vond je het goed dat het een ander boekje dan aapje was. Nadat al je Mickey Mousen nog even goed aangedrukt waren op de muur (jep de muurstickers laten wat los dus alle tips zijn welkom!) ben je lekker gaan liggen om niet veel later in een diepe slaap te vallen. Welterusten schat en droom maar zacht over school!