Moe, verdriet en boosheid

Vanochtend heb ik je wederom moeten wakker maken en o, o, o wat kostte je dat moeite en even dacht mama doe ik hier wel goed aan om je naar school te brengen. Maar ja de keuze was gemaakt, je zat naast de juf, je ging een kuiken maken met de juf en in de bouwhoek spelen en dat wilde ik je niet ontnemen. Langzaam aan werd je op mijn schoot wakker en na een natte washand over je de belangrijkste delen van je lichaam heb ik je lekker ingesmeerd en aangekleed. Toen we klaar waren, was je goed wakker en vrolijk vertrok je met papa naar beneden waar je heerlijk een boterham op at.
Toen het tijd was, had je er zin en met een tas extra voor je autootjes vertrokken we richting school. Daar aangekomen pakte je jouw tas uit en zocht je jouw stoeltje op. Samen namen we de foto’s van de dag door en daarna pakte je een boekje om te lezen. Helaas ging dit niet meer lukken want de juf begon al met zingen. Er klink een “jammer” uit je mond maar je gleed toch van mijn schoot en gaf me een dikke zoen. Eenmaal op je stoel gaf ik je nog snel een zoentje en een aai over je bol. “Dag kanjer tot straks!” en mama liep de klas uit. Je had alleen nog maar oog voor de juf en deze keer zwaaide je ook niet door de ramen.

Om 12.00 uur kwam je vrolijk uit school. Je had een goede ochtend gehad vertelde de juf. En had buiten nog lekker gefietst. Dit gaat steeds beter vertelde de juf ook met op- en afstappen. In de klas zelf was je druk bezig geweest met het maken van een kuikentje en had je ook nog lekker gespeeld met je autootjes in de bouwhoek. Je was vrolijk en gezellig aanwezig geweest. Natuurlijk moest mama nog even het kuikentje zien en wederom glom jij maar ik ook van trots. Wat was hij mooi!!! In de auto vertelde ik je de stappen die komen gingen en jij herhaalde ze; “eerst eten, dan plassen, dan slapen, dan Timo halen”

Eenmaal thuis ging je nog wat spelen met de auto’s en ondertussen at je het boterhammetje voor de helft op. Het was goed te zien dat je moe was. Daarna ging je naar de wc en toen gaf je zelf aan dat je wilde slapen. Je kroop op de bank en binnen een minuut was je in dromenland. Je sliep ruim 2 uur en toen je wakker was, hebben we even samen geknuffeld op de bank en toen was het al weer tijd om Timo te halen van school. Eerst hebben we samen nog in de kleuterklas je auto gezocht die kwijt was. Gelukkig vonden we hem snel en waren we samen blij. Timo ging lekker spelen op het plein en mama en jij gingen even bij mama’s werk naar binnen. Er was vandaag iemand voor het laatst dus dat betekende een afscheidsborrel. Jij vermaakte je in de diverse lokalen met al het nieuwe speelgoed en natuurlijk kreeg je volop aandacht van de collega’s van mama. Ja, ja de vrouwen wind je nu al om je vingers heen! Mama gaat het druk krijgen met twee van die knappe mannen met donkere ogen in huis! Nou meiden jullie mogen nog even wachten hoor; eerst ga ik nog zelf genieten van ze!

Na de afscheidsborrel zijn we boodschappen gaan doen en je was blij dat je mocht zitten (lees hangen) in het karretje. Het was toch wel intensief geweest en meer dan genoeg voor deze week 1.5 dag naar school. Het ziek zijn heeft er wel invloed op je energie merk ik en dat is ook niet zo gek. Je bent nog steeds behoorlijk verkouden als zijn de groene snottebellen wel ietsje minder. Lees goed hé ietsje minder, maar ik zie dat elke inspanning veel van je vergt. Rustig aan gaan we dit weekend dan ook maar doen. Er staan geen gekke dingen op het programma behalve de voetbal morgen van Timo en zondag de kerk&schooldienst. Dus dat moet gaan lukken die relaxt stand!

Eenmaal thuis hebben we lekker gegeten. Nou ja lekker; jij zat meer met lange tanden te eten en wederom rijst dan de vraag: ben je moe, doen je tanden zeer, is het eten te hard, etc. etc. Moe was je in ieder geval wel, want dat was duidelijk te zien aan je en het duurde dan ook niet lang voordat de waterlanders los kwamen. En wat een verdriet en daarna boosheid had jij zegt! Alles ging dwars door elkaar heen en ruim een uur snikte en brulde je het uit. En gelukkig liet je je ook deze keer weer troosten door mama en samen brachten we dit uurtje boven op je kamertje door. Even was je dan weer stil en dan kwamen de waterlanders weer terug; je lipje begint dan te trillen en vervolgens komen er lange halen en de tranen druppelen dan vervolgens als een rivier uit je oogjes. Wat een verdriet, wat een boosheid, wat een……..
En ja het wend nog steeds niet om je kleine manneke zo verdrietig te zien; het gaat dwars door merg en been, dwars tegen je gevoel in, maar met mijn ervaring van laatst (samen snikken in de badkamer) slik je je tranen weg om te voorkomen dat hij niet nog meer overstuur raakt. En o wat zou ik dan toch zo graag willen weten wat er door jouw hoofdje gaat, waar je aan denkt, wat je voelt en wat is het dan soms toch lastig dat je dit nog niet goed kan verwoorden. Maar ja wie kan dat wel als je zo intens moet huilen??

Kom maar lieve jongen
Huil maar, huil maar
Mama is bij je
Mama houdt van je
Mama blijft altijd bij jou
Huil maar zacht, huil maar zacht

Liefs mama