Een dagje op de camping

Na een heerlijke nacht was je rond de klok van half 7 wakker. En ook niet veel later liet je grote broer van zich horen en dat kon ook niet anders want jullie sliepen samen beneden. We wachtte even af wat jullie gingen doen, maar na enkele minuten hoorden we je al onder de trap roepen “mama, Luan na boven!”. Papa haalde je op en legde je tussen ons in bed. Niet veel later kwam Timo eraan en die kroop aan de andere kant bij mama. Heerlijk hoor met al mijn lieve mannen in bed! Er werd nog net niet gevochten om het beste plekje, maar ik kan je zeggen het scheelde niet veel. Je vertelde dat lekker had geslapen en niet zoveel au meer had. Na ongeveer een half uurtje zijn we naar beneden gegaan om op ons gemakje een bakkie te doen en eten klaar te maken. De boterham lukte niet met eten want deed au. We hebben je dan ook maar een flinke schaal vanille vla gegeven en dat ging er gelukkig lekker in.

Je voelde wat warm aan en had lichte verhoging, niet veel maar ik besloot je toch een zetpil te geven omdat je ook wat pijn aangaf. Je keek ook niet echt blij maar de echte tranen bleven weg al zag ik ze wel in je ogen staan. Je probeerde wel te huilen maar het lukte niet echt. Bij het spelen viel je uiteindelijk languit op de grond en deed je jouw handje pijn. Dit leverde de nodige tranen op en even huilde je bij mama op schoot. Al snel echter wilde je douchen en dat hebben we dan ook maar gedaan. Daarna lekker aangekleed en spulletjes bij elkaar gezocht om mee te nemen naar de camping.

Nadat we allemaal in de kleren waren en alle spullen hadden, zijn we richting camping gereden waar we rond de klok van 11.00 in Stroe. De buurtjes van de hoek waren al ook gearriveerd en we werden warm verwelkomd. Gelijk kregen we een heerlijke bak koffie aangeboden en dat ging er best wel in. Daarna was het toch echt tijd om aan de slag te gaan. Eerst even de banken en het bed leeg gemaakt in de caravan. Toen de caravan op ons oude plekkie neergezet en kacheltje aan zodat de jongens lekker warm konden zitten. Toen we geïnstalleerd waren, kwam de overbuuf een heerlijke pan soep brengen. Wat een schat en wat is het camping leven toch geweldig!! Zo zaten we dus opeens met z’n vieren in onze caravan soep te eten. Zo gek en zo vertrouwt maar toch ook weer zo bijzonder. Met z’n VIEREN in de caravan!!!! Wat heb ik hier vaak van gedroomd en nu was het eindelijk zover! Echt een bijzonder moment vond ik; terwijl de rest van het gezin hier volgens mij niet echt bij stil stond en heerlijk smulde van de soep!

Na de soep ben jij lekker gaan slapen. Zonder problemen ging je mee om te plassen en daarbij klaagde je niet over de kou. Eenmaal terug in de caravan installeerde je op het grote bed op de slaapzak en wilde je een dekentje over je heen. Je ging lekker liggen en sliep binnen enkele minuten. Je sliep ruim 1.5 uur terwijl Timo lekker achter de laptop zat in de warme caravan en ik een poging deed om de vitrage en gordijnen op te hangen bij de caravanraampjes. Wat een nare klus was dat zeg. Of ik was vergeten de gordijnen als eerste aan de rail te schuiven, of de vitrage hing met de verkeerde kant naar beneden, en ga zo maar door! Ook hebben we ons nieuwe plekje nog even bekeken en de tip van de boer opgevolgd. Een super slim plan om het keukentje dichter bij de voortent te maken! Lo wist wat hem te doen stond en ik heb weer lekker de warmte opgezocht.

Toen jij wakker was, heb je een banaan in heeeeeele kleine stukjes opgegeten en even buiten gespeeld. Daarna ben je samen met mama boodschappen gaan doen. Je had niet echt veel zin, maar achterblijven was niet echt een optie nu. Timo ging papa helpen met het afspuiten van de platen, schuttingen, schuur en tegels. Bij de winkels was het best druk en dat vond jij niet fijn. Wat regelmatig vroeg je mama “mama, zijn we er bijna!” Met andere woorden zijn we klaar! Bij de Jumbo hielp je mama echter goed door zelf een karretje te duwen en achter mij aan te drentelen door de drukte heen. Regelmatig riep je dan “mama, nie zo snel!!! Wachten op Luan!!!” Bij de slager kreeg je van de slager een lekker stuk leverworst. Echter toen jij dit aanpakte en de slager jouw handje zag reageerde hij enigszins paniekerig en gooide direct zijn handen onder jouw handen. Kennelijk was hij bang dat het ging vallen. Jij gaf al snel het stuk worst aan mama en nam er een lekkere hap van. Daarna keek de slager mij aan en vroeg “wat heeft hij aan zijn vingers?” Ik keek hem aan en zei: “zijn vingers zijn misvormd.” De slager keek mij verbaasd weer aan en vroeg “is hij zo geboren?” waarop ik vervolgens zei “ja, hier is hij mee geboren.” En de slager zei “o, ik dacht al zoiets” en ging toen verder met zijn werk.

Een bijzonder gesprek waarbij de slager enigszins even verast was door mijn antwoord maar wel gewoon doorging met zijn vragen. Ik vond dit geen probleem maar moest wel even denken aan de column die Annerieke vd Berg ooit schreef met als titel ‘Adoptieouders zijn net mensen’. Zij begon haar verhaal met (en ik citeer): ‘Als adoptieouder of adoptiekind vraag je je wel eens of er soms een groot bord om je nek hangt waarop staat: Vraag mij alles over mijn privéleven wat je wilt weten!’
Regelmatig word ik in winkels geconfronteerd met vragen over jou en de een is nog bijzonder dan de ander. Tijdens de conversatie at jij trouwens rustig door van je worst! En ik gaf je groot gelijk. Toen we klaar waren met boodschappen doen en jij dit hoorde van mij, klonk er natuurlij keen groot gejuich. Snel terug naar de camping waar je nog even een half uurtje kon spelen buiten voordat we weer richting Nunspeet gingen. Uiteindelijk kwamen we daar rond half 7 moe maar voldaan aan. Wat was het heerlijk om op de camping te zijn; lekker vertrouwd met al die lieve mensen om ons heen!

Thuis snel gekookt en gegeten en daar complimenteerde mijn mannen mij voor mijn kookkunst. Jij gaf mij regelmatig een dikke duim en een high five want het was zooooo lekkerrrr. Toch ging je bordje niet leeg en legde je al snel de spekjes en het gerulde gehakt apart. Het deed au aan je tandjes. De spaghetti at je nog wel, maar al snel zat je buikje vol. Je at nog wel wat van de griesmeelpudding en daarna zat je buikje vol. Na het eten nog met de mannen paaseieren gekleurd en toen was het toch echt de hoogste tijd om te gaan slapen. Na een verhaaltje (1x gelezen door mama en 1x gelezen door Timo) ging je lekker liggen en sliep je al heel snel in. Dromend van de camping en de caravan!