Avond 1 van de Avond4daagse

O,o,o wat had je weer een moeite met wakker worden vanochtend. Pas onder de douche werd je goed wakker en al snel had je praatjes en grapjes met Timo. Beneden zat je al heerlijk te ontbijten toen mama beneden kwam en wat een praatjes had je weer.

Papa bracht je naar school en toen hij je om 15.15 uur op haalde, zag hij een blij maar moe manneke. Je kwam nog even langs bij mama op haar werk en al rennend vloog je in mijn armen. Heerlijke momenten altijd weer. Van de juf hoorde papa dat je een goede dag gehad had en aan de instructietafel gerekend/geteld had, in de bouwhoek gespeeld had en een filmpje gekeken had van Koekeloere over de boerderij. Dit heb je vast leuk gevonden! Bij het buiten spelen had je geholpen met het opruimen en helaas ben je toen heel hard op je buik gevallen toen je de schuur uit rende. Je struikelde over het drempeltje. De juf schrok ervan maar jij liet geen traan en ging gewoon verder. Erg lastig hoor voor de juf……..

Samen met papa heb je boodschappen gedaan. Daarna wilde je niet slapen en heb je heerlijk op de grond puzzels gemaakt. Deze liet je natuurlijk met trots zien aan mama nadat ze natuurlijk de nodige knuffels had gehad.

Tijdens het eten vertelde papa dat je was gevallen (je wilde het zelf niet vertellen, papa vertellen zei je) en mama vroeg of je pijn had, zag ik je gezichtje vertrekken. Toen mama vroeg of je op schoot wilde, wilde je dit heel graag en dicht tegen mij aan liet je eten goed smaken. De tranen kwamen niet. We vertelde je ondertussen over de avond4daagse maar je snapte er niet veel van. Toen we dan ook met de auto richting het vertrekpunt gingen, was de chaos in je hoofdje compleet. Ook toen we naar de inschrijftafel gingen, keek je je ogen uit naar alle mensen die daar liepen. Met verbazing bekeek je alles en zei verbaasd “allemaal lopen?” Ja, iedereen gaat lopen heel lang. Jij had al plaats genomen in je wandelwagen en zat hier de rest van de 4 km in. Je genoot op jouw manier en wilde bij elke school wel wat lekkers en drinken. Maar ja dat is natuurlijk niet echt de bedoeling. Het flesje water wat je onderweg keek mocht ik opbergen in de wagen maar de zonneklep hield je stevig vast en later zette je hem op.

De laatste km wilde je lopen en dat was natuurlijk prima. Je had praatjes voor 10 en het prima naar je zin met je papa in je ene hand en je mama in de andere hand. Timo was al voor ons uit gelopen en dat was dan ook ons doel. Timo zoeken!! Dit vond je prima en toen je vroeg of we er bijna waren en mama ja zei begon je vrolijk “We zijn er bijna” te zingen. Heerlijk en wat was ik trots op je. De stempelkaart hing om je nek en de gekregen rugzak op je rug. Je stapte flink door en wat waren we trots op je. Bij het eindpunt kwamen we je broer tegen en natuurlijk hebben we nog een foto gemaakt van onze kanjers van zonen. Eenmaal thuis hebben jullie nog even herrie gemaakt met de fluit en handenklappers die in de tas zaten, maar daarna was het tijd om naar boven te gaan. Het was duidelijk dat je moe was want jezelf uit- en aankleden kostte de nodige tijd. Uiteindelijk je maar geholpen en nog even gepraat over het vallen op school en niet veel later volgde daar de lang verwachtte tranen. Wat een verdriet en wat een angst heb je toch om te huilen. Gelukkig laat je het uiteindelijk bij ons wel zien. Op de vraag waarom je niet huilt, zeg je “eng”. En vervolgens daarna “China mag nie huilen” en vervolgens komen er weer tranen.

We hebben hier nog een lange weg te gaan. Bij ons thuis in de veilige haven durf je je gelukkig laten gaan, maar op school en bij anderen vindt je dat nog steeds moeilijk. Het zal zijn tijd nodig hebben om je ook daar veilig genoeg te voelen om je tranen te laten vloeien. Uiteindelijk hebben we na je huilbui nog even lekker geknuffeld en daarna ben je gaan slapen. Toen ik vijf minuten later ging kijken, lag je in dromenland.

Rust maar lekker uit schat, morgen weer een nieuwe dag met in de avond je tweede avond voor de avond4daagse!