Een dag met een lach en een traan

Vannacht had onze kleine vent een klein ongelukje. Ongelukkig keek hij mij aan vannacht met een blik van je wordt toch niet boos op me. Ik heb hem opgepakt en heb heel rustig en lief tegen hem gepraat en hem zijn natte pyjama uitgedaan en even schoongepoetst met warm water. Daarna een schone pyjama aan en toen lekker bij ons in bed genomen. Eenmaal daar keek hij nog een beetje met een angstige blik in zijn ogen. Maar kroop toch lekker tegen mij aan en na nog een aantal keren zijn ogen open gedaan te hebben en een dikke kus van mama gehad te hebben is hij in slaap gevallen. Ach wat breekt je moederhart toch op zo’n moment en wat is het toch fijn dat hij zich laat troosten en dicht tegen je aan kruipt.
Na het ontbijt besloten we even naar de Wal Mart te lopen; zo’n 10 minuten van het hotel vandaan. In deze Wal Mart bevinden zich allerlei kleine winkeltjes een grote supermarkt met een zeer uitgebreid assortiment. De mannen vonden het natuurlijk allemaal minder maar mama vond het wel even lekker maar gaf toch toe aan het klaaggezang van de mannen en besloot een x aantal winkels over te slaan. Na de lunch zijn we om half 2 met 2 andere stellen naar de Lama tempel gegaan met 2 taxi’s.

Het openbaar vervoer zorgt elke keer weer voor veel lol en vertier. Deze keer zaten we met 3 volwassenen, Timo, een baby en Luan op schoot in de taxi. Toen we zaten begon de man in het Chinees te praten en stak vier vingers op. Ws. vond hij dat we met te veel mensen in de taxi zaten maar wij vonden dat klinkklare onzin. Nynke Anna telde de hoofden van de volwassen en Timo dus zij dat zijn er 4 dus rijden nu. Na nog enkele pogingen van de chauffeur om toch duidelijk te maken dat we met teveel in de taxi zaten, besloot hij uiteindelijk toch maar te gaan rijden. Wij dikke pret natuurlijk. Onderweg werden we vermaakt door een sprookje. We weten niet of het nu roodkapjes en de boze wolf was of de zeven dwergen? Nee hoor alle gekheid op een stokje, het klink als een sprookje op de radio!

De chauffeur zette ons aan het begin van de straat af en we rekenden zo’n 25 Yuan af (voor het gemak delen we het steeds door 8 zodat je weet hoeveel euro het is). We liepen verder naar het begin van de Lama tempel en wachtte daar op de andere taxi waar papa en het andere stel in zaten. Het duurde even maar gelukkig kwamen ze aan. Het duurde wat langer dat ze kwamen want er waren diverse chauffeurs die hun niet wilde brengen naar de Lama Tempel.
Maar uiteindelijk waren we compleet en nadat we het kaartje gekocht hadden konden we de lama Tempel betreden.

De Lama Tempel is een van de indrukwekkendste religieuze monumenten in Beijing. Het is centrum van het Tibetaans boeddhisme in de stad. Confucius op zijn beurt drukte zijn stempel op de Chinese intellectuele wereld. Zijn tempel met de aangrenzende keizerlijke academie is een van de grootste heilige complexen. Rondom de drie gebouwen liggen schilderachtige straatjes met cafés. Het gehele complex beslaat een oppervlakte van 66.400 m2 verdeeld over vijf binnenhoven: de Hal van de hemelse Koningen, Paleis van de Harmonie en de Vrede, Hal van de Eeuwige Bescherming, Hal van het Boedhistische Wiel en Paviljoen van het Tienduizendvoudige Geluk.
Een hoogtepunt is het gigantische standbeeld van Maitreya, dat uit een enkele stam sandelhout met een omtrek van 8 meter en een lengte van 26 meter werd gesneden en 8 meter diep in de aarde werd ingebed. Het staat in de 5e en laatste hal en was een geschenk van de 7e Dalai Lama aan keizer Qianlong. Het duurde drie lange jaren om de reusachtige boomstam van West Tibet naar Beijing te vervoeren.

Maar voor nu weer genoeg geschiedenis en terug naar onze middag. Wij hebben heerlijk rond gelopen en de diverse vertrekken bekeken met daarin hun mooie verschillende boeddha’s, grimmig kijkende wachters en naar alle mensen die wierrook brandden. Dit wierrook branden is een reukoffer om de goden gunstig te stemmen. De geur en het gebed stijgen met de rook omhoog. Het wierrook branden wordt in een set van vier gebruikt om de goeden in alle windrichtingen te behagen.
De kinderen hebben ook genoten van en met elkaar. Het weer zat ook weer mee en de zon gaf genoeg warmte ondanks de smog. De temperatuur is hier iedere dag tussen de 20 en 25 graden. We genieten er dan ook lekker van en zijn veel buiten.
Rond de klok van vijven waren we terug bij het hotel en besloten we nog gezellig te gaan Chinezen met elkaar. Thuis zou ik er niet aan moeten denken om elke dag naar de Chinees te moeten maar hier kan ik er niet genoeg van krijgen. Wat is het toch heerlijk eten voor maar 100 yuan voor 4 personen inclusief drinken!

Ons beide mannen hadden vandaag een dipje wat ik mij heel goed kan voorstellen. Het is een hele mooi periode die we hier met elkaar meemaken in China maar ook een periode met een hoop emoties. Onze Timo heeft 9 jaar lang ons samen als ouders gehad en moet ons nu leren delen met zijn nieuwe broertje en dat is niet altijd even makkelijk. Zeker omdat Luan nog niet alles begrijpt, betekent dat weleens dat je moet incasseren als broer. En ik moet je zeggen dat gaat Timo heel goed af maar soms is de koek even op en dat mag.

Luan had vandaag ook een dag met een lag en een traan. Als hij viel was het dikke tranen en dit gebeurde vandaag regelmatig. Vanochtend stootte hij zijn hoofd. Het was heel knap dat hij mij opzocht en mij vertelde dat hij au had. Eenmaal op schoot liet hij zijn tranen vrij de loop. Wat een verdriet had dit manneke. Zo ook nog een aantal keren overdag en bij thuiskomst vanavond na het eten. Hij was gevallen op zijn knie en kwam wederom naar mij toe om dit te vertellen. Eenmaal op schoot kwamen de tranen, maar deze keer bleven ze stromen. Wat een verdriet had dit manneke! Wat zouden wij graag op die momenten in zijn hoofdje willen kijken en willen weten wat hij denkt, voelt. Neem van mij aan dat je moederhart en vaderhart op dat moment breekt en je zo graag zijn verdriet/pijn wil overnemen. Het fijne is dat hij zich laat troosten en ook troost zoekt. Wat zijn wij ongelofelijk trots op onze kleine vent maar ook op onze grote vent! Het geluk wat we voelen is met geen pen te beschrijven maar wel een heel bijzonder en mooi gevoel. We zijn blij dat we dit met jullie kunnen delen en dat jullie ons laten weten dat jullie meelezen! Blijf dit vooral doen want straks thuis ga ik gewoon door totdat Luan 1 jaar bij ons is dan zal ik dit weblog hoogstwaarschijnlijk gaan afsluiten.

Morgen starten we de dag met lang zal hij leven voor Luan. Ons manneke wordt dan 5 jaar. De kamer hebben we versierd met vlaggetjes en zijn traktatie voor de kinderen is klaar. We houden het klein want hij heeft al meer dan genoeg te verwerken. In de ochtend gaan we met een ander stel naar de Pearl Market en de rest van de dag zien we wel.

Liefs vanuit Beijing van 2 trotse ouders en 2 kanjers van kerels.