Een bezoek aan de Drum & Bells Hutong

(een dag later het verslag omdat internet echt niet werkte gisteren)

Vandaag weer op stap geweest met de gehele groep. We konden het iets rustiger aan doen vanochtend en dat betekende dus eerst stoeien met z’n vieren vanochtend voordat we het bed verlieten. Na het ontbijt tanden gepoetst en toen op naar de lobby. Rose bracht ons met de bus naar de hutongs en vertelde ondertussen weer van alles in de bus over de cultuur van China en Beijing. O.a. dat gezinnen op het platteland hun eerste dochter hielden maar als er een tweede dochter werd geboren dan werd deze meestal te vondeling gelegd. In de hoop daarna een zoon te krijgen. Daarnaast dat er zo’n 6 miljoen fietsen zijn in Beijing en dat het de normaalste zaak van de wereld is dat als je je eigen fiets niet kan vinden gewoon een ander meeneemt! Ach ja dat laatste verschilt toch niet zoveel van Nederland Tevens vertelde Rose ons dat Chinezen veel waarde hechten aan het (bij)geloof in getallen. Zo staat de nummers 4 en 7 voor ongeluk (4 heeft in het chinees dezelfde klank als dood en 7 als kwaad). Zijn we mooi klaar met ons nummerbord waar we zo trots op zijn/waren! Daarentegen staan de nummers 6 en 8 voor geluk. Sommige Chinezen leggen een hoop geld neer voor een nummerbord of telefoonnummer net veel zessen. Een telefoonnummer kost bijvoorbeeld als snel 20.000 Yuan en een nummerbord met goeie getallen 200.000 Yuan. Het is maar waar je geld aan wilt uitgeven.

Het geluk komt ook terug in de kleuren rood en geel. Rood wordt veel gedragen door kinderen en geel is de kleur van de keizer. Als je vroeger de kleur geel droeg, dan werd je geëxecuteerd en nog steeds vindt men het niet prettig om de kleur geel te dragen.
Het bijgeloof is ook terug te vinden in gebruiken rondom en in het huis. De hoge drempels bijvoorbeeld bij de ingang helpen om boze geesten buiten de deur te houden (geesten hebben geen knieën en kunnen daarom dus niet over de drempel heen). Je moet er ook voor zorgen dat je over de drempel heen stapt en niet erop want stap je erop dat beledig je de familie en kun je de geesten mee naar binnen nemen. Ook stokjes mag je niet omhoog zetten in bijvoorbeeld de rijst. Kortom we hebben weer veel gehoord en geleerd van Rose over de Chinese cultuur en gewoontes.

Maar nu terug naar de hutongs. Een hutong is een traditionele woonwijk in China, met name in Beijing. Een hutong is ommuurd en bestaat uit kleine straatjes, waaraan kleine huisjes staan. Een straatje is soms maar 40 cm breed, hier kun je dus alleen maar lopend doorheen. Een woning in een hutong heeft vaak maar twee kamers waar alles gebeurd, wel zijn de kamers van airco, een grote plasma tv en muziek instalatie.

Bij de hutong buurt aangekomen, kregen we een rondleiding van een hutong-gids. Allereerst kregen we een rode hanger dat de betekenis van liefde en geluk had. Daarna gingen we twee aan twee een riksja in en fietste zo door de hutongs. Tijdens de eerste stop vertelde de gids van alles over de geschiedenis van de hutongs. Zoals dat boven de deur van de ingang van het het huisje je kunt zien aan de hoeveelheid 'boomstammetjes' tot welke sociale klasse de mensen horen Heel handig om te weten bij het uithuwelijken. De stammetjes variëren van 0 tot 12. Maar in de plaatselijke hutong was 4 al erg veel.

Bij de tweede stop bezochten we een hutong. Heel bijzonder om dit van binnen te zien. Een piep kleine keukentje en voorvertrek en een hele kleine kamer met wel een grote platte tv aan de muur! Deze hutong had ook nog een bovenetage met 2 badkamers en bedden maar geen toilet.
Op de vraag waarom er zoveel krukjes stonden in de kleine kamer vertelde de gastvrouw dat er regelmatig buurtgenoten langs komen om onder het genot van een kopje thee of een biertje gezellig karaoke te zingen. Tevens gaf ze aan dat we alles mogen vragen omdat men in de hutong geen geheimen kent. Dit laatste blijkt ook wel mbt de toiletten.
In de wijk waren openbare toiletten aanwezig die de inwoners van de hutongs gebruiken als toilet. Dit zijn wel hele bijzondere toiletten want er zitten alleen maar gaten in de grond (denk aan de Franse wc’s) en geen deuren zijn aanwezig. Je zit dus heerlijk naast elkaar en tijdens je plas- of poepstop worden de nieuwtjes van de dag doorgenomen. Nu ben ik niet echt iemand die mij snel schaam of zo maar dit gaat mij wel iets te ver. Verder moet ik er niet aandenken dat je ’s nachts over straat moet om even te gaan plassen! Zoveel straatverlichting was er nou ook niet weer.

Na dit bezoek zijn we weer op de riksja gestapt en zijn we dicht bij de winkelstraat afgezet. Hier kregen we 1.5 uur de tijd om lekker te shoppen en cultuur op te snuiven. Wat een drukte was dat zeg. Het leek wel de Hoofdstraat in Noordwijk op een zeer zonnige zondag. Je kon over de hoofden heen lopen, maar wat een leuke winkeltjes hadden ze hier! En wat een aparte dingen aten die Chinezen. Je zag bijvoorbeeld hele lange stokjes met verschillend soorten vlees. Het zag er best lekker uit maar we vroegen ons echt af wat het voor vlees het was. Ws. zijn dit wel insecten geweest. De Chinezen werkte er zo’n 4 a 5 naar binnen. Ook veel gezoete appeltjes op stokjes zag je en lange deegstengels (leek wel hele dikke Belgische frites!) met slagroom en chocola. Kortom we hadden ook veel te zien.

Bij een muziek winkel hebben Nynke Anna en ik nog een cd met baby-/kinderliedjes gekocht. Wat hebben wij een lol gehad met die man zeg. We kwamen niet meer bij van het lachen en die man had het ook prima naar zijn zin. Hij sprak gebrekkig Engels en wij wilden weten of het liedjes of verhalen waren en die man ging dan nadoen wat er ongeveer op de cd stond. En wij weer dus het zijn kinderliedjes en zingen en dansen en wijzen naar onze kinderen! En die man dan weer hard ja knikken. Kortom hilariteit alom, maar het is gelukt we zijn beide met een cd de winkel uitgelopen. De gids gaf later aan dat de kinderen in tehuizen de liedjes ws. wel zullen herkennen aangezien er in de ochtend rond 10.00 uur a 10.30 uur en na de middagdut rond half 2 kinderliedjes gedraaid werden. We zijn benieuwd of Luan erop reageert. In de bus toen Rose wat kinderliedjes zong, reageerde hij non-verbaal wel met een grote smile op zijn geweest. Heerlijk om te zien!

Na het shoppen zijn we weer naar het hotel gegaan aangezien de meeste kinderen het wel weer gehad hadden. Ze beginnen steeds vermoeiender te worden…….. In het hotel hebben we lekker gechild en natuurlijk de cd opgezet. Luan danste wel wat maar had het ook heel druk met zijn tasje met spullen erin. Hij was heerlijk aan het rommelen.
Zoals ik al eerder schreef gaat zijn speelgoed in het tasje er weer uit en vervolgens weer in en dan wordt het ergens op een plekje gezet. Het echte spelen moet hij nog leren en je kan zien dat hij niet gewend is om veel speelgoed te hebben.
In het tehuis moesten ze veel delen, hadden niks voor zichzelf en nu hij wel spulletjes voor zichzelf heeft, stopt hij het allemaal bij elkaar in een afgesloten tas in een dichte kast. Wat zal er straks thuis een wereld open gaan voor hem?!
Vlak voordat we gingen eten wilde hij nog wat eten en dat vond ik niet oké aangezien we zo zouden gaan eten. Ik zei dus “nee, nee Luan we gaan zo eten”. Maar ja dat begreep ons manneke niet en dikke tranen kwamen uit zijn ogen. Gelukkig liet hij zich wel troosten. Via google translate hebben we hem gezegd dat we zo gingen eten in het restaurant. Dit begreep hij want hij keek mij aan en knikte. We hebben ook nog vertaald dat we van hem houden en dat hij altijd bij ons blijft. Ook toen keek hij mij steeds aan en had ik echt het idee dat hij het begreep.

Rond de klok van 5 uur zijn met 2 andere stellen gaat eten bij onze favoriete Chinees. We werden weer heel vriendelijk welkom gegeten en er verschenen weer grote glimlachen op de gezichten van de bediening. Elke keer is het weer een feest als we daar binnen komen. Snel wordt “onze” tafel in gereedheid gebracht. Dit laatste houdt eigenlij in dat de zout en peper, tandenstokers, etc. van de tafel afgehaald wordt aangezien dit de eerste keer over de tafel vloog met al die kinderen. Net zoals de stokjes en kommetjes en bordjes die op je tafel verschijnen als je net zit.
Regelmatig vliegen de stokjes om de oren bij het begin van de maaltijd en wordt er weer onder de tafel gedoken door 1 van de kinderen omdat de stokjes daar liggen. Gisteren hoorde we van Rose in de bus dat als je trommelt met je stokjes voor de maaltijd dat dit inhoudt dat je vindt dat het lang duurt voordat je eten krijgt. Mmm dit had ze beter aan het begin van ons avontuur in China kunnen vertellen. Menig Chinees restaurant heeft nl. een gratis drumsessie gehad van onze kinderen! Of ze zagen de kinderen weer onder de tafel verdwijnen omdat de stokjes daar lagen. Met het uiteindelijke gevolg dat 1 van de ouders weer nieuwe stokjes (en ja hoe zeg je dat ook al weer in het chinees?? Iets met quit?)kon gaan vragen! Ja die stokjes brengen heel wat teweeg. Maar eten dat we ermee doen. Ik wil niks anders meer. Thuis maar eens kijken of we de boerenkool er ook mee naar binnen kunnen werken. Timo heeft al aangegeven dat we zijn brood in kleine stukjes moeten snijden zodat hij ze met stokjes naar binnen kan werken.

Na het eten nog even geshopt en daarna is Luan lekker in bad gegaan. Met als resultaat, een natte broek voor papa, 2 natte sokken, een nat shirt voor Timo en heel veel lol. Ach ja dat laatste is toch het belangrijkste. Daarna is Luan lekker gaan slapen en lag hij al snel in dromenland. Benieuwd wat hij nu aan het dromen is?! Morgen krijgen we het visum en ons gelegaliseerde documenten en is al het papierwerk klaar voor vertrek.