Het Olympisch Park

Vannacht is Luan bij ons in bed gekropen. Hij zoekt dan heel erg de nabijheid op van mij en wil niet liever dan dicht tegen mij aan liggen en omhelzen. Ik slaap dan ook weinig dit soort nachten maar heb dat zeker over voor onze kleine vent. Hij heeft het nodig om te weten dat we er zijn voor hem. Zo ook vanochtend toen hij wakker was. Heel schattig pakte hij de hand van zijn vader en sloeg die om hem heen en vervolgens pakte hij de hand van zjin moeder en sloeg die ook om hem heen. Daarna volgde er kusjes en nogmaals de handen. Een ontroerend moment waarbij je maar weer eens goed beseft dat dit manneke een heftige tijd doormaakt. Slechts 2 weken vandaag bij ons, al zoveel meegemaakt in deze 2 weken, al zo vertrouwd voor ons en voor hem??? Het voelt goed maar ach wat kan het manneke ook een verdriet hebben (lees maar verder op).

Voordat we naar China gingen zeiden mensen vaak tegen mij dat het in ieder geval geen heftige bevalling van 48 uur zou zijn zoals bij Timo. In principe klopt dit maar om te zeggen dat de weg naar Luan minder heftig was?! Het was een achtbaan van emoties het afgelopen jaar en de jaren daarvoor evenzo. Er komt veel bij kijken om uiteindelijk naar China te kunnen gaan en ook daar kom je in een achtbaan de eerste week terecht. En dan niet te vergeten dat je start met het proces hechten. Maar daar zal ik volgende week meer overschrijven als we weer in Nederland zijn. Nog even terugkijkend op onze reis hier in China kunnen we zeggen dat we genoten (zachtjes uitgedrukt is dit hoor!)hebben met z'n vieren en met alle andere stellen! We kunnen terug kijken op een geweldige tijd met elkaar met heel veel mooie en ontroerende momenten. We kijken ook uit om weer naar Nederland te gaan en een ieder te ontmoeten die ons een warm hart en die wij een warm hart toedragen! Heerlijk om lekker te kunnen showen met ons manneke maar we beseffen ook heel goed dat het voor ons manneke ook weer pittig zal zijn. Een nieuw land, nieuwe geuren, nieuwe kleuren, andere mensen, etc. Ben benieuwd hoe hij hierop gaat reageren. Maar gelukkig is het nog niet zover en hebben we vandaag een fantastische dag gehad met heerlijk weer gehad (sorry daar in Nederland ik weet dat het daar stukke minder is) en gaan we morgen nog naar de ZOO.

Na het ontbijt hebben we eerst een bakkie gedaan bij Agnes en haar gezin om haar te feliciteren met haar verjaardag. De kinderen vermaakte zich prima met stoeien en/of de lego. Hierna zijn we gaan wandelen in het Olympisch Park.

De Olympische Spelen van 2008 zijn allang voorbij, maar gebleven zijn het gigantische 'vogelnest', de 'waterkubus' en een gloednieuw stadsdeel met het Park van de Minderheden (zoals pa en ma Slofstra schreven zijn inderdaad vele huizen gesloopt hiervoor). Het ontwerp voor het vogelnest komt van de hand van een Zwitsers architectenbureau. Het meet 258000 m2 en telt 80.000 zitplaatsen. Sinds de Olympische Spelen heeft er geen sportevenement meer plaatsgevonden.
Het thema van de Waterkubus is water. Het gebouw is dmv giften gebouwd. Aan de oppervlakte is het rustig kabbelend water, maar innerlijk is het ongrijpbaar. Het park om dit alles heen omvat meren, heuvels, wandelpaden, picknickplaatsen en eilanden.

We hebben dan ook heerlijk gewandeld door een prachtig parkje en over het plein waar we van dichtbij de Waterkubus en het Vogelnest konden bewonderen. Het was heerlijk weer en we genoten dan ook met elkaar en snoven nog even de Chinese luchten op, keken naar de verschillende Chinezen mensen om ons heen en voelde ons rijk en gelukkig!
Op de terugweg viel Luan heerlijk in slaap in de buggy en tukte zo bijna 2 uur weg. Om 15.00 uur werden we verwacht in de lobby voor het paspoort met visum van Luan en de gelegaliseerde papieren. Eenmaal beneden werd Luan wakker en begon te huilen.
Hij liet zich gelukkig weer troosten en viel in slaap op schoot op na ongeveer 30 minuten weer wakker te worden en dikke tranen te laten stromen. Wat een verdriet had dit manneke! De tranen bleven maar stromen en het enige wat we konden doen was hem troosten en lieve woordjes zeggen. We zijn dan ook nog even naar de hotelkamer terug gegaan voordat we naar de winkel gingen. Op de hotelkamer google translate gebruikt en verteld dat we bij hem blijven, dat hij bij ons komt wonen, dat wij zijn papa en mama zijn en dat wij van hem houden. Hij werd niet gelijk rustig ervan maar ik had wel het idee dat hij iets begreep. Na de flinke huilbui bleef hij nog wat in zijn eigen wereldje zitten en duurde het even voordat hij weer ging babbelen en spontaan contact zocht. Het is dan even hard werken voor ons om het zo maar te zeggen, maar dat hebben we er graag voor over. Voor Timo zijn dit altijd moeilijke momenten want hij snapt soms niet waarom je bepaalde dingen doet zoals je ze doet. Timo zegt dan letterlijk: “je moet hem niet zijn zin geven hoor”, “dat moet hij gewoon leren”. Ja ga dan maar eens uitleggen dat hechten voor opvoeden komt! Je doet een poging en dat lijkt Timo het te begrijpen maar even later hebben we het zelfde gesprek er weer over…… Het is dus niet alleen voor onze kleine vent gecompliceerd maar ook zeker voor Timo.
En ach wat breekt je moederhart op dat soort momenten!!
In de supermarkt beide mannen blij gemaakt met een rugzak voor in het vliegtuig. Timo 1 op wielen en Luan een wat kleiner formaat. Nu kan in ieder geval een groot gedeelte van zijn speelgoed daarin en heeft hij wat te doen in het vliegtuig al hoop ik toch ook dat hij gaat slapen…Ben benieuwd hoe dat gaat straks met al die kids in het vliegtuig. In totaal 12 gezinnen die terugkomen met een kindje uit China. Dit moet wel heel bijzonder zijn straks in de aankomsthal. Ik hou de zakdoeken maar alvast klaar. O ja misschien kan iemand wat foto’s maken en filmen voor ons want ik weet niet of we daar zelf aan toe komen en/of aandenken. Bedankt alvast!
Vanavond hebben we lekker met 3 andere stellen gegeten. Timo had zijn favoriete kippen-poten (ziet foto’s) en ook Luan genoot van het eten en je weet wat ze zeggen als de kinderen genieten dan genieten de ouders ook!
Terug op het hotel gaf Luan aan dat hij in bad wilde en hij genoot hier lekker van met zijn grote vriend Timo op de badrand. Broer lief waste zijn kleine broer en speelde heerlijk met hem. Wat een mooie momenten zijn dat toch! Uit bad tanden poetsen, insmeren met zalf, het kusjes ritueel en daarna lekker slapen. Dit duurde vanavond wel wat langer dan normaal. Luan wil echt dat ik bij hem kom liggen om zo in slaap te vallen. Na drie keer weggesluipt te zijn viel hij toch uiteindelijk in een diepe slaap.