Geheime tekens ontcijferd

Afgelopen zaterdag viel de eerste Jente bij mij in de brievenbus. Een blad met 3 woorden Geloof Gezin Geniet. Een blad over de plek van het geloof in je opvoeding. Een blad over genieten. Een blad over je gezin. Via Annerieke Berg haar weblog kwam ik op SestraVrouw.nl terecht waarbij ik een link vond naar Jente. Je kon het eerste blad gratis bestellen en de inhoud van het blad trok mij wel aan dus ik dacht die ga ik bestellen voor mijzelf. Helaas heb ik nog geen tijd gehad om het gelezen, maar wel er even doorheen gebladerd en er waren een aantal teksten die mij opvielen. Onder andere viel mijn oog op deze tekst:

Een kind is als een stuk perkament met geheime tekentjes die je nooit helemaal kunt ontcijferen. En dat is goed ook, want zo blijft er altijd iets nieuws te ontdekken. (J. Korczak)

Een tekst die mij gelijk aansprak want niet alleen bij Luan is hier sprake van maar ook bij Timo. Timo maakt nu ook een fase door in zijn leven waarbij hij ons geheime tekens laat zien die ik niet altijd kan ontcijferen. Ik kan er naar gissen, maar ik heb de afgelopen weken geleerd dat het beter is om op ontdekkingstocht te gaan en ook te accepteren dat niet alles in 1x te ontcijferen is. Het doet Timo ook goed om zelf de gids hierin te zijn. Timo heeft tijd nodig om de afgelopen 7 weken een plekje te geven. Zijn hele wereld staat letterlijk en figuurlijk op zijn kop. En dat is niet niks als je net 10 bent en 10 jaar lang je papa en mama voor jezelf heb gehad. En wat een pittige weken zijn het geweest in China maar ook thuis. En dan is het ook nog Sinterklaastijd en is hij jarig geweest. Kortom niet echt rustig vaarwater. Maar wij blijven super trots op hem; zoals hij zorgt voor zijn broertje, geduld heeft, naast zijn broertje zit bij de Kindernevendienst en trots is op zijn broertje. Die momenten zijn goud waard! En dat benoemen we dan ook zo vaak mogelijk naar hem toe. En daarnaast we gaan gewoon verder met ontdekken samen met hem.

Bij Luan bemerk ik dat ik elke dag steeds iets meer ontdek en steeds iets meer geheime tekens kan ontcijferen. Elke dag is weer een nieuwe ontdekkingstocht voor hem maar ook voor mij. Hij laat ook elke dag steeds iets meer zien en durft nu ook steeds meer dingen zelf uit te proberen. Voordat we ’s ochtends gegeten, gedoucht en aangekleed zijn, zijn we ruim een uur verder. Ik neem echt de tijd ’s ochtends om hem zoveel mogelijk te stimuleren om dingen zelf te doen zoals bijvoorbeeld wassen, tanden poetsen, aankleden. Maar dit kost bij hem veel tijd en het is steeds zoeken naar de juiste balans om bijvoorbeeld frustratie bij hem te voorkomen. Sinds vanochtend zijn we eruit en is de formule eerst Luan doen en dan mama. Bij elke handeling benoemt hij dit nu zelf. Dit werkt perfect en we hebben samen dan ook veel lol als het lukt. Hierbij zijn er eigenlijk weinig geheime tekens te ontcijferen, maar die zijn er wel regelmatig op de dag zelf. Want ik benoemde het al eerder als hij aan mij vraagt ‘’Sinterklaas kijken” dan kan dat op tv zijn maar ook liedjes luisteren zijn. Daarnaast begint hij bij het aankleden elke ochtend over “niet slapen hé?!” en dan zeg ik wel “nee, niet slapen”, maar hij blijft het herhalen tot ik over iets anders begin. Wat wil hij nu hiermee zeggen vroeg ik mij de eerste keren af? Maar ik ben er nu maar mee gestopt om mij dit af te vragen aangezien ik er niet achter kom. En ik laat hem dan gewoon mijn gids zijn in de hoop dat ik iets nieuws ontdekt. Een mooie ontdekkingtocht; die heel waardevol is. Het is ook zo mooi om te zien hoe hij de zaken waarneemt. Niet alleen elke Sinterklaas en zwarte piet wordt genoemd maar ook elk vogeltje, of molen, of auto bijvoorbeeld wordt genoemd. Echt momenten waar ik van geniet omdat hij dat met zoveel blijdschap en trots zegt. En wat kunnen we trots zijn op dit manneke. Slechts 7 weken bij ons, slechts 33 dagen in Nederland en dan al zoveel snappen, sinterklaasliedjes uit volle borst meezingen, al zoveel Nederlandse woordjes zeggen, al zo goed kunnen aangeven wat je wel of niet wil, voluit meebidden en danken voor en na het eten, en zo kan ik nog heel lang door gaan. Wat zijn wij dankbaar en blij met onze 2 kanjers van mannen met allebei hun eigen geheime tekens.


Zolang de ogen van een kind het hart kunnen raken is er niets verloren (Awraham Soetendorp