Mama is overbodig

En daar gingen we dan weer na alle ochtendrituelen op weg naar school. Wat een zon had jij er weer in! Vandaag was je het helpende handje van de juf en dat betekent dat je naast de juf zit en de juf mag helpen met van alles en nog was. Je mocht ook speelgoed meenemen om mee te spelen en samen met Timo had je de brandweerwagen uitgekozen.

Eigenlijk zou mama in de klas blijven omdat er een inval juf zou komen, maar deze was ziek en juf Margriet was er. Mama besloot dus om niet in de klas te gaan zitten, maar in de personeelskamer. En natuurlijk ging dit alles goed en miste je mij niet. Om 12.00 uur hoorde mama dat je zelfs bij het buiten spelen even gehuild had omdat een ander kindje je sneeuwpop kapot gemaakt had. Maar de tranen waren snel gedroogd toen je sneeuwpop weer gemaakt was en het fijne was dat je je ook had laten toosten door de stagejuf. Wat een grote stappen neem je toch. Net een weekje op school en mama is al niet meer nodig! Heel knap van je al is wel even slikken voor mama hoor. Maar ik zie je genieten op school en dat is zo belangrijk!

Tussen de middag hebben we bij oma een boterhammetje gegeten. Gelukkig was er oma soep en dronk je 2 mokken bijna leeg. Brood gaat er nog steeds niet makkelijk in. Iets over enen waren we weer op school en meester Jos wachtte al op ons. Hij gaat met jou 1x per week werken om je taal te bevorderen. Nu is mama er nog bij geweest en de volgende keer ook. Allereerst heb je een pico picolo oefening gedaan. Pico piccolo is een gemakkelijk te hanteren zelfcorrigerend leerspel. Het bestaat uit een spelbord met opdracht kaarten. Bij deze oefening luisterde je naar een cd waarom de verschillende lichaamsdelen aangegeven werden. Je begreep goed wat de bedoeling was en kon de meeste lichaamsdelen ook aanwijzen. Daarna deden we een memory spel en dat had je na 1x spelen wel gezien. Je wilde beneden spelen en logisch want ik had je wel enigszins voorbereid maar kon je niet exact vertellen wat we gingen doen omdat ik dat zelf ook niet wist. Later, in het nagesprek, heb ik meester Jos dan ook maar verteld dat het verstandig is om de diverse opdrachten te structureren voor hem en een bepaalde volgorde in te bouwen zodat hij weet wat er komen gaat. De ervaring is dat dit positief werkt bij Luan. Luan was in ieder geval blij toen hij weer naar de klas mocht. Tijdens het buiten spelen had hij sneeuw van buiten mee naar binnen genomen in een bakje. Hij kwam mij en diversen andere mensen laten zien dat het nu water was en dus gesmolten was. Zijn ogen straalden toen hij riep "kijk eens mama!"

Ook vanmiddag heeft hij zich prima vermaakt in de klas en moe kwam hij uit school. In de auto zat hij uitgebreid te geeuwen. Bij oma wat gedronken en daarna lekker gespeeld in de sneeuw met opa en Timo. O.a. Op zoek gegaan naar ijs en lekker geveegd in de sneeuw om zo een pad te maken. Na een uurtje kwamen ze weer naar binnen. Het werd toch wel wat koud buiten! Natuurlijk namen beide heren wel wat ijs mee naar binnen. Luan om te zien hoe het smelt. “mama Luan wil ermee spelen!” en dan die mooie bruine kijkers erbij. En ja zeg dan maar eens nee als opa al “ja” heb gezegd tegen het mee nemen naar binnen van het ijs. Dus mama zegt dat het oké is maar dat het ijs er thuis niet in komt om mee te spelen. Mmmmm vraag me af of hij het begrijpt.

Van het eten genoten beide mannen en natuurlijk hebben we weer veel lol gehad met elkaar. Rond de klok van half 7 was het toch echt tijd om naar huis te gaan. Brrr wat was het koud buiten, maar we trotseerde de kou weer om naar huis te gaan. Eenmaal thuis nog even wat rond gedrenteld terwijl mama en papa alles opruimde. En toen was het de hoogste tijd om te gaan slapen. Snel naar boven, pyjama, tanden poetsen en naar bed.
Vlak voordat we gingen slapen kwam de mevrouw die papa en mama ging interviewen. Ze wilde ook nog even een foto van ons allemaal maken dus mocht je even weer naar beneden. Mama legde het uit en je vond het wel leuk allemaal. Snel pyjama uitgedaan en weer kleren aan. Breed lachend ging je op de foto en daarna weer mee terug naar boven. Kleren uitgedaan en pyjama weer aangedaan, gezongen en in bed gelegd. Nog geprobeerd om weg te gaan naar beneden en uitgelegd dat ik beneden ben om te praten, maar toen begon je bijna te huilen. Dus is mama toch maar even blijven zitten. Gelukkig viel je redelijk snel in slaap zodat papa en mama snel geïnterviewd konden worden.

Voor de nieuwsgierige onder ons het is een interview voor de weekendkrant over het Keerpunt in ons leven. Als het goed is komt het interview in de weekendkrant van 2 februari 2012. Te zijner tijd zullen we het artikel plaatsen op het weblog.

En ja dan is toch morgen de dag aangebroken dat ik niet meer op school zitten, maar gewoon naar huis. Ik ben overbodig geworden op school en wat een dubbel gevoel is dat. Het is heerlijk om te weten en te zien dat je je veilig voelt binnen de school, je plekje gevonden hebt. En o wat is die tijd toch snel gegaan dat ik je nu toch echt een beetje moet los laten. Ik heb je nog maar zo kort bij me.............en dan moet ik je nu al weer een beetje loslaten………