THUIS is de allerfijnste plek van de hele wereld

Vanochtend lag je nog heerlijk te slapen en met moeite kreeg ik je wakker. Wat wazig keek je om je heen en langzaam aan gingen je ogen open toen ik zei dat je naar school ging. We hebben het vanochtend dan ook maar gehouden bij een natte washand. Op mama’s schoot zittend, kleedde ik je aan. Eenmaal beneden heb je lekker een boterham en een schaaltje kwark op. Je had grootte trek maar dat was ook niet gek want gisteren was je zo moe dat je met moeite wat naar binnen kreeg.

Papa bracht jullie naar school en daar maakte je op jouw manier gebruik van. De hele fotomap heb je op jouw manier geordend, wat ben je toch een boefje, want je weet dat dat niet de bedoeling is. Toen we het er vanavond over hadden, had je glimmende oogjes. Ondeugende jongen!

Op school had je een prima dag gehad en de juffen zijn reuze trots op je. Bij het buiten spelen was je wel gevallen toen je van de fiets af stapte en bleef haken. Ja, dit kan je ook niet alleen en daar heb je ook echt hulp bij nodig. Je viel onder andere op je rug maar kwam zelf overeind. Volgens de juf viel het wel mee, maar ’s avonds ontdekte ik toch een kapotte knie en een dikke rode striem op zijn andere knie. Best dus wel hard gevallen en toen ik vroeg hoe en wat had de kleine vent wel wat tranen in zijn ogen. Loslaten noemen ze dat toch?! Het blijft een lastig iets…………..

Op school heb je vandaag ook nog getekend en vanmiddag wilde je per se het moeilijke werkje doen. Samen met de juf het je dit gemaakt. Het gezelschapsspelletje vond je minder en ja daar waren we ook wel achter gekomen dat je dat niet zo leuk vind. Ik denk dat het meer komt omdat je het nog niet zo goed begrijpt en ook niet kent.
De tweede keer buiten heb je samen met een ander jongentje uit de klas op de kar gespeeld. Kortom een dag waarin je weer heel enthousiast was en je van alles en nog wat heb uitgeprobeerd. Ook het overblijven was goed gegaan. Je had goed gegeten, maar het wel voor elkaar gekregen dat ze de drinkdop hadden losgemaakt voor je. Dit is niet de bedoeling dus mama heeft weer wat te schrijven. Heerlijk om te horen en te lezen dat je je grenzen aan het verleggen ben!

Uit school zag je wat bleekjes, kwam je moe over en was je wat stilletjes. Je had het ook erg warm. Eenmaal thuis even getempt maar gelukkig geen verhoging. Dit kunnen we er nu namelijk niet bij hebben aangezien je morgen naar de orthopeed moet, een foto moet laten maken en moet oefenen onder de mri. De rest van de dag blijf je daarna lekker bij oma; even bijtanken want het zal wel intensief genoeg weer zijn.

Nadat je wat gedronken en gegeten had, ben je eerst gaan spelen met je twee knikkers die je gevonden had op het schoolplein en daarna heb je met je AH keukentje gespeeld. Zo op zijn tijd kwam je even wat snoepen bij mama die stond te koken. Toen papa er was, heb je gesmuld van het eten. Nog een banaan als toetje en toen snel naar boven. Lekker even gedoucht en daarna pyjama aan en een verhaaltje voorgelezen. Dit verhaaltje was er een uit het boek “Altijd en overal” en wil ik graag delen met jullie. Waarom ik het wil delen met jullie? Ik denk dat jullie na het lezen van dit verhaaltje het waarom wel begrijpen.

Naar Huis.

Aan het eind van de dag waren Hazeltje en Grote Haas op weg naar huis. “Raad eens wat ik de allerfijnste plek van de hele wereld vind?” vroeg Hazeltje. “De allerfijnste plek?” vroeg Grote Haas. “Ja. Van de hele wereld.”Grote haas dacht diep na. Hij kon een heleboel plekken bedenken waar Hazeltje graag was. Waar zou hij het allerliefste zijn? “Op de Wolkenberg misschien?” “nee,” zei Hazeltje, “dat is veel te ver klimmen.”

Samen huppelden ze verder. Grote Haas dacht zo diep na dat hij niet keek waar hij liep. “Oeps, nu heb ik natte voeten!” zei. “Aha… vind je de rivier soms de allerfijnste plek?” “Nee,” lachte Hazeltje, “die is veel te nat.” En ze huppelden verder, op weg naar huis. Plotseling bleef Grote Haas staan. Hij had weer iets bedacht. “Is je lievelingsplek aan de overkant van de rivier?” Is het misschien…. Het Verre Veld?” “Nee,” zei Hazeltje, “dat is veel te ver weg.”

Ze renden snel verder, want de zon ging al onder. Toen zag Grote haas iets, en hij kreeg weer een idee. “Is het misschien… de Schuilboom?” “Nee. Maar er zijn wel bladeren bij mijn lievelingsplek.” Wat zou het toch zijn? Dacht Grote Haas. Niet de Wolkenberg. Niet de rivier. En ook niet het Verre Veld. En er zijn wel bladeren, maar het is niet de Schuilboom. “Nou…Ik geef het op. Ik denk dat je het maar moet verklappen,” zei hij ten slotte.

“We zijn er al! THUIS is de allerfijnste plek van de hele wereld.” “Maar natuurlijk!” riep Grote haas uit. Er stonden al een paar sterren aan de hemel. Grote Haas legde Hazeltje voorzichtig in zijn bedje van varens, en zijn oogjes vielen dicht. “En waar JIJ bent,” fluisterde Grote Haas, “is voor mij de allerfijnste plek van de hele wereld.”

Welterusten, slaap lekker, tot morgen, ik hou van jou.......