Een jaar geleden…………

Precies een jaar geleden werden onze papieren precies op deze dag per koerier verstuurd naar China! Wat een heerlijk gevoel was dat toen en we hadden toen nooit kunnen bedenken dat het zo snel zou kunnen gaan. We waren sinds die tijd ook echt officieel adoptiezwanger en zie ons nu! Een knappe kanjer ligt boven in een bedje te slapen, in ons bedje, in ons huis, onze knappe kanjer. Wat kan het toch snel gaan en wat zijn we toch gelukkig! En wat hebben we al een hoop met elkaar meegemaakt en wat gaan we nog een hoop beleven met elkaar. Zowel mooie als moeilijke momenten dat weet ik wel zeker. Zeker met de dag van morgen in ons verschiet: de kindertandarts. Onder narcose zullen ze zo’n 1.5 a 2 uur met je bezig zijn; ik ben blij als de behandeling voorbij is en ik je weer heerlijk in mijn armen kan houden. Het zal ook voor het eerst zijn dat ik je letterlijk moet loslaten en moet achterlaten bij niet bekende mensen. En natuurlijk slaap je op dat moment en weet je het niet, maar mama weet het wel en als ze eraan denkt, dan…………

Vanochtend was je al vroeg wakker; iets over zessen en niet veel later kwam je broer ook al naar beneden. Ik hoop toch echt dat het komend paasweekend wat meer uitgeslapen wordt door jullie!! Nadat Timo had gedoucht ben je samen met papa onder de douche gedoken en heeft mama je daarna lekker afgedroogd, ingesmeerd en aangekleed. Beneden heb je lekker gegeten. En toen mama beneden kwam, had je alles al op. Terwijl mama aan het eten was, vertelde ik je dat je morgen naar de tandarts ging en kort vertelde ik dat je een prikje ging krijgen, ging slapen en dat dan de tandarts je tandjes ging doen. Al snel begon je zelf over iets anders en liet ik het maar even zo. Papa bracht jullie naar school en om 12.30 uur hoorde hij van de juf dat je een prima dagje gehad had. Je had samen met 2 andere klasgenootjes met de klei gespeeld. Wel was je wat in de war omdat het niet helemaal ging zoals op het programma stond. Jullie gingen namelijk niet buiten spelen terwijl dit wel aangegeven stond. In plaats daarvan gingen jullie oefenen voor morgen voor het toneelstukje. De andere klas ging echter wel buiten spelen en jij stond maar bij het raam te kijken. Daarnaast was ook het laatste uurtje de andere juf nog in de klas en ja dat was ook maar raar.

Thuis heb je lekker geluncht met papa en na een verhaaltje ben je lekker gaan slapen. Na ruim een uur slapen werd je weer wakker. Samen met papa heb je wat gedronken en daarna ben je boodschappen gaan doen. Natuurlijk hielp je hier weer heel goed bij. Eenmaal thuis nog wat gespeeld en daarna samen met papa bij oma het aanhangwagentje gaan halen en de oven op papa’s werk. Vervolgens heb je mama opgehaald en natuurlijk wist je de weg naar de snoepjes goed te vinden. Maar helaas je had al meer dan genoeg op en kreeg je niks. Daarna wilde je mama helpen met de printer maar ja mama haar computer was al uit dus ook dat was niet nodig. Dat was jammer en dat zag ik duidelijk op je gezicht, maar na een dikke knuf was het oké. Eenmaal thuis wilde je nog even buiten spelen en dat heb je samen met Timo lekker gedaan. Tevens vermaakte je jezelf prima op de step en je twee fietsjes. Het eten ging niet al te snel maar met wat hulp was je bordje uiteindelijk toch leeg.

Voordat we naar boven gingen, heb ik je de pleister laten zien die we morgen op je handje moeten plakken. Deze pleister moet ervoor zorgen dat je huid wat verdoofd zodat de prik wat minder pijn doet morgen. Ik heb je vervolgens uitgelegd dat we dan naar de tandarts gaan en ook nog verteld dat je niet mag eten en drinken. Bij de tandarts krijgt je een prikje in jouw handje en daarna ga je slapen. De tandarts gaat dan je tandjes goed maken en jij zei daarop vervolgens “dan alles eruit”. Maar dat gebeurt natuurlijk niet; hoogstens een paar. Daarna verteld dat je wakker wordt en dat mama er dan weer is. Ik heb je toen mee naar boven genomen en daar kwamen de tranen al snel los en dat begrijp ik. Want het is best spannend allemaal en het zal ook echt allemaal geen pretje zijn. Boven heb ik nogmaals alle stapjes herhaald en ook gevraagd welke knuffel hij mee wil nemen. Dit zijn grote Mickey en aapje dus samen met mama en papa moet dat helemaal goed komen. De tranen bleven echter maar stromen en het kwam wederom vanuit je tenen. Wat een verdriet en wat een spanning. Uiteindelijk werd je wat rustiger en kon ik je in je bedje neerleggen nadat we samen ‘ik ga slapen, ik ben moe” hadden gezongen. Eenmaal in je bedje sliep je binnen een paar minuten in. Gelukkig maar en nu maar hopen dat je een rustige lange nacht maak. Op naar de spannende dag van morgen.