Mmmmm Mac Donald en een kapotte elleboog.

Vanochtend trof ik je achterstevoren aan in je bed. Je had kennelijk veel gedraaid in je slaap maar je lag heerlijk te slapen dus wat dat betreft heb je er geen last van gehad. Onder de douche werd je lekker wakker en tijdens het aankleden was je weer heel knuffelig. Lekker hoor, maar niet zo handig als je kleding wilt aandoen.

Toen mama beneden kwam, zat je nog aan je papa en het ging niet echt allemaal even snel. Je mondje stond niet snel en tot happen kwam je niet. Kennelijk was mama op een bepaald moment iets te streng en er volgde een stort vloed aan tranen en eten zat er al helemaal niet meer in. Gelukkig kreeg papa je weer zover en had je uiteindelijk toch een bordje papa naar binnen. Mama liet je even links liggen, maar vanuit je ooghoeken hield je mij wel in de gaten. En niet veel later hing je weer om mijn nek voor kusjes en knuffels.

Op school was je nog steeds knuffelerig en mama kon maar met moeite weg komen uit de klas. Zwaaien deed je niet (schudde weer hard met je hoofd heen en weer). Toen mama om 15.15 uur je ging halen, kwam je niet naar buiten lopen net zoals de andere kindjes. Toen mama naar de juf liep hoorde ze dat je gevallen was en even dacht ik het ergste. Maar gelukkig viel het enigszins mee. De juf was wel geschrokken wat je had een behoorlijke open plek op je elleboog. Ze had het schoongemaakt en een verbandje en pleister om heen gedaan. Mama besloot pas thuis te kijken en stelde de juf gerust dat er al een wondje zat en dat dat wondje waarschijnlijk weer open gegaan is.

Uit school gingen we nog even naar mama’s werk en vervolgens zijn we vertrokken richting de winkelstraat. Hier zijn we op zoek gegaan naar schoenen voor Timo, maar echt geslaagd zijn we niet. Wel hebben we wol en nog twee korte broeken kunnen kopen voor Timo. Helaas viel je nu ook nog een aantal keren en vroeg je om de wandelwagen. Maar ja die had mama helaas niet bij zich want die paste niet meer in de auto vanwege de grote doos van de buitenkeuken die papa heeft gehad voor vaderdag!

Tijdens het winkelen besloten we om lekker bij de Mac donald uit eten te gaan. Nou ja lekker dat vind ik altijd een vraagteken, maar de kinderen vinden het heerlijk! Papa vond het een goed idee en we zouden elkaar thuis ontmoeten. Nadat we alle boodschappen binnen hadden, zijn we naar huis gegaan. Hier hebben we wat gedronken, heeft Luan een tekening gemaakt over zijn boek wat we samen gelezen hadden voor school en tot slot hebben we de zak versierd voor ons nichtje dat ernstig ziek is. Dit weekend is er de Samenloop voor Hoop in Noordwijk en goeie vrienden van ons lopen mee. Om aan haar te denken, branden we een kaars die in deze zak gaat en langs de route gezet wordt. De jongens hebben er mooie stickers op geplakt en ik heb er een tekst opgezet; speciaal voor haar!

Nadat we hier klaar mee waren, hebben de mannen nog even gespeeld en al snel daarna kwam papa thuis en konden we gaan eten. Toen papa thuis kwam, was mama boven bezig en jij riep keurig naar boven: ‘mama, papa is er wij gaan eten!” Wat ben je toch een knappe vent aan het worden! Jij had er veel zin in en menig ‘joepie’ had al weer geklonken. Je mondje stond niet stil en je kletste er vrolijk op los en daarnaast zong je het ene na het andere liedje. Eenmaal bij de winkels rende je regelmatig vrolijk voor ons uit en gelukkig ging het allemaal goed en ben je niet gevallen. Altijd weer lastig als je zo vrolijk bent en heerlijk aan het rennen bent. Loslaten en keuzes maken noemen ze dat, en ik kan je zeggen dat dat best lastig is. Zeker als je zo hard weer gevallen bent dat je elleboog weer helemaal open ligt en je knieën zo blauw als wat zijn.

Bij de Mac genoten de mannen en papa en mama natuurlijk ook (eventjes). Het speeltje is altijd een succes en vrolijk liepen beide mannen dan ook weer naar buiten al spelend met hun speeltje. Eenmaal thuis ben je even lekker in bad geweest zodat je elleboog even schoon kon weken. Je genoot en terwijl mama aan het douchen was, hadden we samen veel plezier. Je wilde jezelf afdrogen en dat ging best goed. Je haren lukte alleen niet dus die heeft mama gedaan. Ook heb je jezelf aangekleed en nadat de tanden gepoetst waren, was er nog tijd voor een verhaaltje.

Maar eerst hebben we een pleister geplakt op je elleboog en dat was voor jou het moment van de tranen. Want we deden wat betadine op de pleister en jij was bang dat het ging prikken. Op school vertelde je dat het au was, heel au. Je verzette je even maar dicht tegen mama aan liet je jouw tranen de vrije loop en kon papa de pleister oppakken. Heel dicht tegen mama aan kwam je tot rust en kon ik ook het verhaaltje voor lezen wat je uitgekozen had. Daarna hebben we gezongen en nog even geknuffeld. Je leek wel een klein poesje want je knorde er vrolijk op los. Maar op een gegeven moment was het genoeg; zei je. En na onze 4 afscheidskusjes en de projector op de juiste plek ben je heerlijk gaan slapen.