“Papa, ook cake gegeten?”

Vanochtend werd je vanuit jezelf wakker. Nog even knuffelen met mama en toen onder de douche. Aankleden ging vlotjes en zonder veel vragen nam je van papa afscheid. Die ging namelijk vroeg de deur uit want hij ging vanuit de brandweer realistisch oefenen.
Terwijl mama aan het douchen was, aten jij en je grote broer je boterham op beneden. Toen mama beneden kwam, hadden jullie je bordje al bijna leeg! Wat was mama trots op jullie!

Op school kreeg je van de kindjes een hele mooie grote kaart en iedereen wilde natuurlijk weten hoe het was met je! Wat een belangstelling en je werd er helemaal verlegen van! Mama moest keer op keer de kaart voorlezen en dan had je glunderende oogjes. Echt heel lief!! Toen het tijd was voor mama om te gaan, rende (ja hij is zo enthousiast!) je mij nog even achterna om de kaart te geven. Die mocht mama mee nemen.

Om 12.00 uur haalde ik je weer op uit school. Je kwam vrolijk naar buiten en had een goede dag gehad. Je had lekker gespeeld met andere kindertjes en rustig aan gedaan. Helaas was je wel weer gevallen in de speelhoek maar gelukkig niet hard. Toen we thuis kwamen en uit de auto stapte stootte je jouw hoofd tegen de autospiegel van een andere auto. En toen was de koek op; met een klein huilend piepstemmetje zei je:”Mama, Luan is soo moe!” Eenmaal binnen heb ik je op de bank geïnstalleerd en een schaaltje warme vla gemaakt. Dit heb ik je gegeven met daarna nog twee bq rijstewafels. Daarna ben je heerlijk gaan slapen. En om in te slapen was niet veel nodig!

Na ruim 1.5 uur werd je wakker en na een snoepje en drinken was het tijd om papa op te halen en richting het Kinderrevalidatiecentrum te gaan. Natuurlijk wilde je weten wat papa gedaan had en hij vertelde globaal dat hij had geoefend met een huis die in brand stond. Vanaf de achterbank klonk toen: “Papa, ook cake gegeten?” Wat een heerlijke opmerking! Want samen met papa lees je namelijk voor het slapen een boekje dat gaat over ‘mijn kleine brandweerauto’. Dit is een verhaaltje dat gaat over een brand in een huis bij Hetti Haas. Maar eigenlijk is er helemaal geen brand want Hetti haas is heerlijk cake aan het bakken. Het verhaaltje eindigt er dan mee dat Hetti weer een cake bakt en dat de brandweermannen in de tuin lekker cake zitten te eten! En ja hoe logisch is het dan om aan papa te vragen of hij ook cake heeft gegeten nadat hij een brand in een huis heeft geblust.

In het Revalidatiecentrum hadden we een 1 uur durende afspraak met de ergo en fysio en een half uur afspraak met de logopediste. Kortom een intensief 1.5 uur. Bij de ergo en fysio mocht je starten met je zelf uitkleden en daarna ging de fysio je voeten, knieën, benen, armen, schouders, rug, handen, etc. uitgebreid bekijken, meten en voelen. Tevens moest je hard werken om te laten zien hoe hoog je je armen omhoog kon tillen naar links naar rechts naar boven en hoe sterk je spierballen in je benen en armen waren. Je werkte super goed mee en toen de fysio uitgebreid met je armen en handjes bezig was, speelde je geconcentreerd door met je andere hand. Wat waren papa en mama trots op je! Na ruim een uur waren ze klaar en mocht je laten zien hoe goed je jezelf kon aankleden. Dit deed je keurig en daarna konden we gelijk door naar de logopediste.

Hier mocht je eerst lekker spelen zodat papa en mama even konden praten met de logopediste. Uit de kast had je een mooie dubbel dekker bus gekozen van hout met houten poppetjes erin. Deze rolde tijdens het praten met een luid gekletter er natuurlijk uit. De logopediste besloot te kijken hoe het met je woordenschat is. In een boekje stonden allemaal plaatjes en jij mocht deze benoemen. En wauw wat deed je dat goed en wat weet jij al veel!! En wat een geweldige associatie legde je tussen bepaalde plaatjes. Op 1 plaatjes lag een baby in bed en op het andere plaatje zag je alleen een bed en jij riep:”waar is ie nou? Hij is weggelopen!” Geweldig!
Na ruim een half uur waren we klaar en heb jij nog even wat gespeeld terwijl de logo nog wat uitlegde. Daarna mochten we weg.

Gezien de tijd besloten we om een Mc Donald te pakken. Hopelijk wordt het geen ritueel; al zouden de kinderen dat helemaal niet erg vinden! Maar het was al vrij laat dus voordat de maaltijd op tafel zou staan, zouden wij al gegeten hebben…….
Timo haalde wij op bij een klasgenootje en die had daar heerlijk gespeeld. Wat fijn dat dat zo kon! Bij de Mac hebben we lekker gegeten en daarna hup naar huis en door naar boven om te slapen.

Even leek het erop dat je boos werd want je grote broer wilde een knuffel en die wilde jij niet. Toen ik hier een klein gesprekje met je over had, ging je heel boos kijken, maar toen ik ook heel boos ging kijken, moest je lachen. We hebben toen samen eerst heeel boos gekeken en gedaan en daarna heel hard gelachen en vervolgens weer boos en verdrietig, etc. Kortom we hebben alle gevoelens uitgebeeld met elkaar en daarna heb ik je heerlijk in mijn armen genomen en heen en weer gewiegd terwijl ik het slaapdeuntje wat we in China altijd draaide bij het slapen gaan neuriede. Je stak spontaan je duim in je mond en nestelde je helemaal dicht tegen mij aan. Na 10 minuten heb ik het slaapliedje gezongen en in je bed gelegd. Daarna ben ik nog vele keren boven geweest en nu na ruim 1.5 uur ben je stil. De laatste keren gaf je aan “Mama, Luan is so moe!” en ja dat begrijp ik wel want je hebt keihard moeten werken bij de ergo, fysio en logo. Een andere keer herinnerde je mij eraan dat we vergeten waren om stickertjes te plakken. Voor al je bezoeken in het Kinderrevalidatiecentrum mag je namelijk een sticker plakken en als de kaart vol is, en de bezoeken dus voorlopig even klaar, mag je een cadeautje uitzoeken. Je had er dikke pret om dat jij eraan gedacht had en ik niet! “Ik dach wel hé mama. Jij nie!” Ja, ja ondanks zijn vermoeidheid gaan de radars in zijn hoofdje gewoon door en ja waarschijnlijk doorloopt hij dan zijn dag en komt dan vervolgens uit op de stickertjes die niet geplakt zijn!!

Ik hoop dat je lekker slaapt vandaag en al je radaren lekker tot rust komen. Slaap lekker kanjer. We zijn super trots op je!