De laatste loodjes

Vannacht heb je heerlijk geslapen en vanochtend hadden we allemaal moeite met wakker worden. En ja het is echt zoals ze het zeggen de laatste loodjes wegen het zwaarst. Het aftellen kan beginnen; heerlijk straks drie lange weken samen. Wat verlang ik ernaar om zo lang met elkaar te zijn op de camping! Ook de mannen zien er allemaal naar uit en de vermoeidheid van de laatste schoolweek is echt toegeslagen. Alles kost te veel energie en de puf is eruit. Maar ja we hebben geen keus met z’n allen dus we hebben de schouders eronder gezet en zijn aan de slag gegaan vanochtend. En ondanks dat alles weer prima verliep kostte het allemaal wat meer moeite. Jij had wat minder zin om zelf te eten en verder had jij je eigen plan getrokken vanochtend dat dus net iets anders liep dan het plan van papa en mama. Je pikte het allemaal goed op, maar je ogen spraken soms boekdelen.

Op school ging de juf al snel zingen, zij had waarschijnlijk ook zin in de vakantie en dacht hoe eerder ik ga zingen des te sneller is de dag om! Jij vond het allemaal prima ondanks dat je net een boekje gepakt had. De dag vloog om en om half 2 kwam mama je al weer halen van school. Ons laatste bezoek aan het Kinderrevalidatiecentrum voor de zomer stond gepland. Een bezoek aan de arts; dezelfde arts die je reeds begin dit jaar onderzocht had. Het was dan ook voornamelijk praten wat we deden en jij kon lekker spelen. Toen jij toch wel het een en ander moest laten zien, zag ik al aan je gezichtje dat je hier weinig zin in had. Maar met enig aandringen en voordoen en samendoen met mama kwamen we toch een heel eind. Ook de sticker op de stickerkaart hielp hier waarschijnlijk wel een beetje bij ondanks dat jij deze krijgt voor je bezoek en niet of je het wel of niet goed doet. Al snel mocht je weer verder spelen en kregen we je met moeite mee naar huis. Ja, nieuw en ander speelgoed doet heel veel!

Op de terugweg vroeg je weer van alles en legde mama de komende stapjes uit: eerst naar school praten met de juffies en dan papa naar de scooter brengen en dan naar huis. Dit alles liep totaal anders. Bij school namelijk aangekomen stond oma daar die bijna wegreed met Timo in de auto. Papa was helemaal vergeten dat hij oma voor Timo geregeld had. Dat was boffen want nu kon jij ook mooi met oma mee en konden papa en mama rustig praten met jouw juffies. Jij vond het helemaal prima en zag het helemaal zitten!!

Papa en mama hadden een goed gesprek met de juffies van jouw klas. Ze zijn reuze trots op jou wat jij allemaal wel niet bereikt heb in zo’n korte tijd. Je bent een lief en innemend manneke die reuze nieuwsgierig is en graag wil leren. Ook de kinderen in de klas zijn dol op je. Voor het komend schooljaar gaan we kijken of we nog een rugzakje kunnen aanvragen voor wat extra handen/hulp in de klas. Daarnaast is het natuurlijk afwachten wat we aankomende donderdag in de teambespreking van Het Kinderrevalidatie centrum te horen krijgen. Kortom de juffies zin dol op je en kijken uit naar het volgend schooljaar!

Mama heeft jou en je grote broer opgehaald bij oma. Daar zat je lekker te spelen met het vier op een rij spel. Met de belofte dat je morgen er weer mee mocht spelen, ging je met mama mee naar huis. Daar heb je eerst in de tuin gespeeld en vervolgens heb je binnen gespeeld met een knikker en je dokterstas. Timo kreeg nog meer verband om zijn voet en mama kreeg een mooie pleister op haar ben nadat de wond schoon gemaakt was. Natuurlijk moest er ook wat betadine opkomen en ging ook je doktersmuts en kapje voor. Dokter Luan ging aan de slag!

Van het eten genoot al was je niet echt snel met eten. Dit kwam meer omdat je de nodige verhalen had. Toen mama je op een gegeven moment ging helpen, riep je “neeeee, mama Luan zelf doen!” Na het eten was het tijd om op te ruimen en daarna tijd om naar boven te gaan en te slapen. Je hielp met alles goed mee en na een verhaaltje ging je lekker liggen. Je bent sinds dien stil dus ik verwacht dat je heerlijk ligt te slapen. Slaap lekker jongen, nog maar 4 nachtjes en dan gaan we heeeeeeel lang naar camping toe!