Laatste dag van de vakantie

En ja toen was hij toch aangebroken; die laatste vakantiedag. Een dag waar je niet naar toe leeft en ook een dag waar je niet naar aftelt! De jongens sliepen lekker uit en jij helemaal. Dat was maar goed ook want het was gisterenavond wel heel erg laat. Rond kwart voor 11 stond je dan ook pas buiten. Op mijn schoot werd je wat wakkerder en dat gaf mij ook de gelegenheid om jou in alle rust te vertellen hoe de dag er van vandaag ging uitzien. Na 2x vertellen en aanwijzen op de kalender leek je het te snappen. Al snel daarna wilde je jouw kleren aan. Buiten at je jouw pap op en niet veel later kwam je grote broer en andere kindjes van de camping vragen of je kwam spelen. Nou dit zag jij wel zitten en vrolijk liep je met ze mee richting de speeltuin. De rest van de dag hebben we de mannen amper gezien. Ze kwamen alleen langs voor wat eten of drinken. Voor ons was dat wel lekker want zo konden wij lekker alles opruimen en inpakken. Nou ja alles opruimen en inpakken dat is wel wat overdreven want over 4 dagen zouden we er weer zijn! Ja, we gaan gewoon nog even door met genieten op de camping en pakken alle dagen die we pakken kunnen.

Tussendoor als je even langs kwam, hielp je mama met het pakken van knuffels en speelgoed die je mee wilde nemen naar opa en oma Leiderdorp. Toen papa en mama klaar waren, kreeg ik de mannen met moeite uit de speeltuin. Nog snel even naar de toilet en toen hup de auto in. In de auto richting Leiderdorp was je wat stilletjes. Of dit nu kwam omdat je het spannend vond of omdat je moe was, dat weet ik niet. Maar waarschijnlijk is het het laatste geweest want niet veel later lag je heerlijk te slapen en werd je pas wakker toen we bij opa en oma waren. Daar was je eerst wat stilletjes, maar ja je moest ook even goed wakker worden. Samen met mama, oma en Timo hebben we je slaapplek bekeken. Je ging gelijk met Timo spelen met de puzzels die op het kamertje lagen. Jullie hadden dikke pret en mama en oma gingen weer naar beneden. Op een gegeven moment kwam je stilletjes beneden. En niet veel later kwam je grote broer huilend van de trap. Er was een klein onenigheidje boven geweest en jij had in je boosheid gegooid met een doos die dus tegen je broer aangekomen was. Na je broer een natte lap te hebben gegeven en gehoord had wat er gebeurd was, heb ik je meegenomen naar boven.

Daar heb ik gevraagd wat er gebeurd was, maar dit lukte je niet om te vertellen. Met behulp van mij kwam het stukje bij beetje eruit en begon je te huilen. Ik legde je uit dat gooien niet mag en dat Timo nu au heeft. Ik vroeg of je dat begreep en je knikte ja. Na een kort gesprekje stroomden de tranen over je wangen. Toen ik je vroeg wat er was, haalde je jouw schouders op en zei “’k wee nie!” In mijn armen snikte je het uit, je keek de kamer rond en observeerde elk detail in de kamer. Ik had echt het idee dat je op dat moment realiseerde dat je ging blijven slapen bij oma en ik moest echt een aantal keer slikken om niet mee te huilen met jou. Ik zou je namelijk erg gaan missen straks en voelde bij jou ook de emotie of wilde ik die ook voelen? Maar ik bedacht me ook wat zal je nog meer denken. Begrijp je goed dat ik je woensdagavond weer kom halen? Heb je niet het gevoel dat we je in de steek laten? En zo vlogen er nog duizenden vragen en gedachten door mijn hoofd. Ik liet je in mijn armen even lekker uithuilen en op een gegeven moment werd je rustiger. Uiteindelijk heb ik je nogmaals verteld hoeveel nachtjes je hier gaat slapen en dan een nachtje bij papa en mama en dan weer naar de camping. Dit laatste toverde een glimlach om zijn mond en gelijk vroeg je mij of de kalfjes er dan zijn. Dit kon mama natuurlijk niet beamen maar met een misschien was je tevreden deze keer.

Samen zijn we weer naar beneden gelopen en heb ik je aapje, dat ik gehaakt had, in elkaar gezet. Jij bent lekker gaan spelen op het kleed en vroeg zo op zijn tijd hulp bij het bouwen met de lego. Op een gegeven moment gaf je aan dat je jouw speelgoed naar boven wilde brengen. En zo liep je samen met papa je doosje met spulletjes, je mandje met smurfen en je tasje met de tutaat auto naar boven toe. Ik vond het een prachtig moment om te zien. Voor mij was het een teken dat het oké was voor je. Je straalde dit ook uit. Van de spaghetti van oma genoot je en je kon goed aangeven dat je buikje vol was. Maar de rode besjes gingen er nog wel in. Na het eten heb je nog even gespeeld terwijl papa en mama koffie/thee dronken. Daarna was het de hoogste tijd om afscheid te nemen. Je grote broer gaf een kus en een dikke knuf en zat alweer in zijn Ipod en toen was jij aan de beurt. Mama gaf je een dikke knuf en tig zoenen en jij knuffelde en zoende vrolijk terug. Je vroeg of je mee mocht om te zwaaien en dat mocht natuurlijk. Met een brok in mijn keel reden we weg en jij zwaaide ons vrolijk uit. Wat voelde dat goed, maar wat een moeilijk moment. In de auto dacht ik nog even terug aan dat mooie proces wat bij opa en oma plaats vond. Het proces van intens verdriet om wat er komen gaat, spanning voor het onbekende en wat nog niet meer tot het vinden van rust in wat er gebeuren gaat door je spulletjes boven een plekje te geven en met een grote glimlach ons uit te zwaaien.

Eenmaal thuis en alles weer uitgepakt te hebben, heb ik natuurlijk nog even opa en oma gebeld om te horen hoe het geweest was. En daar hoorde mama dat het prima gegaan was. Via de mail schreef opa het volgende:

Hoi, na jullie vertrek heb ik Luan in bad gezet. Hij heeft heerlijk gebadderd en had de grootste lol. Daarna Timo gedoucht, pyjama’s aan, (opa..helpen?) nog even gek doen, een verhaaltje van Bakkertje deeg voorgelezen door Timo, Luan uitgelegd waar opa en oma slapen, samen bidden, onder de wol door oma en ........oogjes dicht en snaveltjes toe. . Alles is al in diepe rust en wij gaan ook. Morgen weer een nieuwe dag.