Wachten, wachten, wachten duurt zo lang

En ja daar zat onze eerste werkweek er al weer op. En wat voor een werkweek. Zondag brachten we de mannen weg naar opa en oma Leiderdorp en met een brok in mijn keel liet ik ze achter. Nooit gedacht dat ik zo’n moeder zou worden (loslaten is een lastig proces), maar mijn mannen zijn mijn alles ook al weet ik dat ze in goede handen zijn….. Het is en blijft lastig. Zeker omdat we nog volop in de hechtingsperiode zitten. We zijn al een heel eind op pad maar ik ben mij er ook van bewust dat alles wat opgebouwd nog zeer kwetsbaar is.
Het was dan ook best lastig om maandagavond te lezen dat jij verdrietig was geweest en om mama had gevraagd. Natuurlijk wist opa jou te troosten en ben je daarna heerlijk gaan slapen. Maar als je zo iets leest, breekt je moederhart en had je er het liefst geweest voor je. Mijn gevoel zei zeker op dat moment iets anders dan mijn verstand. Ik weet ook dat jij namelijk zal moeten leren dat mama er soms niet is en vervolgens toch ook weer terug komt. Niet alleen zoals op school maar ook als je een paar dagen gaat logeren. En ja of de keuze nu op het juiste moment was of niet dat blijft altijd lastig. Ons gevoel en het vertrouwen hebben de doorslag gegeven. Terugkijkend op de week kan ik op de vraag, of het nu het juiste moment was, volmondig ‘ja’ op zeggen. De keuze voor het logeren was juist en jij heb deze week ervaren dat mama en papa echt wel terug komen om je op te halen. Ondanks dat je, toen we je kwamen halen woensdagavond huilend in mijn armen stortte. Je was daarna al snel getroost. En zo vreemd is dat toch zeker niet zo’n want je was natuurlijk super blij om mama te zien en mama ook om jou te zien en weer vast te houden. Ook Timo kreeg een dikke knuf en had ons gemist. Een tijdje later zocht hij zijn contact momentje door dicht tegen me aan te kruipen op de bank.

Op opa’s schoot liet je mama de foto’s en filmpje zien van de Beekse Bergen. Je voorzag de foto’s van jouw commentaar en vertelde her en der een verhaal erbij. Wat een plezier had je hierin en ik kon duidelijk zien dat je genoten had die dag en weer vele nieuwe indrukken op gedaan had. Wat dat betreft waren de afgelopen dagen weer dagen met vele eerste keren voor jou. Geen wonder dat je donderdagochtend moeilijk wakker te krijgen was. Ook wilde je niet naar oma Slofstra en liever bij mama blijven. En ja daar zit je dan als mama in de ochtend op de bank met een klein huilend manneke wat je verdrietig aankijkt en tegen je aanvlijt. Voor het eerst had ik het gevoel een ontaarde mama te zijn. Timo was degene die je overhaalde wat is het toch en kanjer. Door te zeggen op een hele lieve toon dat jullie lekker kleurplaten gingen uitprinten bij oma en gingen kleuren. Hij pakte zijn kleurtjes en zijn kleine broer bij de hand. Onbeschrijfbaar wat een pracht moment dat weer was en die mooie glim die verscheen op de mond van jou. Zo lief en zo invoelbaar wat jij nodig heb. Wat heb ik toch een bijzonder mooi stel kinderen!!

Bij oma was je nog wat aanhankelijk maar je wilde wel bij oma in de serre op schoot. En daar ontdooide je langzaam. In de middag kwamen wij jullie weer ophalen na een relaxed dagje bij opa en oma Slofstra. In de auto viel je al snel in slaap en eenmaal bij de boer waren de mannen al snel op pad. Natuurlijk werd er in de avond geholpen met het voeren van de kalfjes. Vandaag stond in het teken van wachten; wachten op de komst van de resterende kalfjes. In de ochtend natuurlijk weer de boer geholpen en de rest van de dag afgewisseld met spelen in de voortent, buiten en in de speeltuin. En toen was het uiteindelijk om 16.15 uur zover. De kalfjes kwamen eraan. Snel oude broek aan en laarzen en ze opwachten. Je grote broer zorgde samen met je papa ervoor dat de kalfjes in een eigen hokje kwamen. Wauw wat deden ze dat goed en wat hebben ze hard gewerkt. Jij hielp op jouw manier heel goed mee en mocht bij de laatste kalfjes helpen met het hekje. Mama was reuze trots op haar mannen en wat een lieve kalfjes zaten er tussen. Beide mannen hadden gelijk al een favoriete koe. Die van jou heette Koeie en die van Timo heette Likkie en ja dat hij zo heette was ook niet zo raar want hij had je grote broer helemaal onder gelikt. Waarschijnlijk mistte hij zijn mama een beetje.

Na het harde werken hebben we nog wat gedronken en toen heeft papa het eten klaar gemaakt. Na het eten was het weer tijd om de kalfjes eten te geven en jij hielp goed mee. Alle hekjes deed je open op de lange afdeling en dat is best zwaar werk voor jou. Je moet dan boven je macht werken en voor jou is dat niet altijd even makkelijk. Daarna hebben jullie nog heerlijk gespeeld en toen het ging schemeren zijn we lekker gaan douchen en ben je gaan slapen. Eenmaal in bed na alle rituelen sliep je snel in.