Anders kijken, denken en doen.

Vanochtend om kwart over 7 reed ik weg richting Radio Kootwijk op weg naar een werkconferentie met als thema Net zo vrij als jij. Een conferentie waarin we met elkaar gesproken hebben hoe we ervoor zorgen dat we met elkaar ‘nee’ blijven zeggen tegen vrijheidsbeperkende maatregelen. Er waren diverse sprekers die ons meenamen in dit onderwerp en ons aan het denken zette. Bij de workshops gingen we aan de slag met elkaar over dit onderwerp. Moe maar voldaan en met vele gedachtens stapte ik om kwart over 7 weer binnen. Voldaan vanwege het besproken onderwerp maar niet voldaan ten aan zien van jou en je grote broer. Want wat had ik jullie nu gezien vandaag? Vanochtend even 5 minuten en nu met het naar bed 5 minuten. En eerlijk gezegd begrijp ik het dan ook wel dat je nu niet kan slapen en net vroeg of je in je bed bij papa en mama mag liggen. We hebben afgesproken dat je het nog 1x probeer, maar als het echt niet lukt dat je dan natuurlijk bij papa en mama mag liggen.

En ja wat schrijf je dan over zo’n dag vandaag. Ik moet jullie zeggen dat er vandaag genoeg zaken gezegd zijn waarbij ik even moest denken aan jou. Kijk maar eens naar de titel; anders kijken, denken en doen. We hebben, zeker in het begin, niks anders gedaan in onze relatie met jou. We konden niet zomaar klakloos de opvoeding en ervaringen die we met Timo hadden op gedaan op jouw kopiëren. Wij moesten elkaar leren kennen, leren kijken naar elkaar en jouw komst maakte dat wij anders moesten gaan kijken, denken en doen. We moesten elkaar leren verstaan en jij ging ons steeds beter leren verstaan en wij jou. En wat hebben we daardoor veel geleerd met en van elkaar. En wat een mooie band hebben we daardoor met elkaar kunnen opbouwen. Steen voor steen bouwde we een mooi fundament waarop we nu verder kunnen bouwen en jij samen met ons waardoor je verder kan ontwikkelen en ontplooien tot wie je worden wil.

In de middag hadden we een spreker, GZ psycholoog, die term probeerruimte introduceerde. Een mooi begrip waarin je als medewerkers en cliënt in afstemming met andere de ruimte bepaalt om zelf regie te nemen. In plaats van ‘zorgen voor’ ‘zorgen dat’. Ook wij hebben jouw op een gegeven moment probeerruimte gegeven. En natuurlijk weet je dat je als ouder daar risico’s in neemt maar wat genoot jij van die ruimte en wat zocht je soms ons op voor hulp. Keer op keer blijf ik mij verbazen over jou. Slechts bijna een jaar bij ons en al zoveel heb je geleerd, al zo’n grote stappen heb jij gemaakt in je prille leven bij ons. Keer op keer blijf ik mij verbazen en verwonderen als ik jou zie liggen slapen in je bedje. Je hoort echt bij ons, denk ik dan! Keer op keer blijf ik mij verwonderen over jouw doorzettingsvermogen over jouw liefde, jouw geduld, jouw manier van kijken naar de dingen in de wereld, jouw manier van denken en jouw manier van doen. En door al dit verbazen en verwonderen maakt dat we zijn waar we nu zijn met elkaar. En één ding weet ik in ieder geval zeker:

Jij maakt het verschil!