Het rode boekje, een lange reis en een gevecht

Vorig jaar was je officieel van ons en kregen we vandaag het rode boekje uitgereikt en zeiden we volmondig “ja” tegen jou. De reis naar het Civil Affairs Bureau liet jij je tranen de vrije loop en ach dat begreep ik wel. Wat moet er allemaal wel niet in dat hoofdje omgegaan zijn. Gelukkig waren we binnen 2 uurtjes klaar daar en konden we weer terug naar het hotel gegaan. Snel hebben we wat boodschappen gedaan en jij keek je ogen uit in de supermarkt.
Rond 14.00 uur werden we weer opgehaald en Mr. Wan handelde daar alles af en wij hoefde alleen maar wat krabbels te zetten. Jij sliep ondertussen heerlijk op mijn schoot. Rond 15.00 uur begonnen we aan onze lange rit richting Wenzhou waar we rond kwart voor 8 moe aan kwamen in een prachtig hotel. Snel wat gegeten en daarna pyama’s aan en even gestoeid op bed. Jij had grote schik en lachtte er vrolijk op los. We hebben ook nog even geskyped met de opa’s en oma’s en toen was het tijd om te slapen. Wat een pittig dagje hadden we toen achter de rug maar wat waren we trots op onze twee mannen en wat voelde we ons rijk. Morgen stond ons een pittige dag te wachten: gemeentehuis voor paspoort en een bezoek aan het kindertehuis en ’s middags weer terug. Maar ach we waren zo gelukkig…………………..

Nog even terug naar de dag van gisteren; opa en oma dag

Het is weer dinsdag. De dag bij oma en opa. Evenals Daniëlle, Lodewijk, Timo en Luan moeten ook wij in deze dagen veel denken aan nu precies een jaar geleden toen we via skype de gebeurtenissen in China hebben meegemaakt.
Vanmorgen om precies 7.40 uur kwam ons viertal weer bij ons binnenvallen. Onze Luan komt blij de keuken binnen hollen; eerst een knuf in oma’s armen en dan de grootste praatjes.
Lieve Luan, zo verlegen als je in het begin was, zo’n lieve en dappere doorzetter ben je nu.
Zoals je een jaar geleden voorbijflitste op het scherm zo ren je nu samen met Timo naar de serre om te ontbijten.

Druk pratend rijden we even later naar school. Luan mag vandaag de helpende hand van de juf zijn. Hij mag naast de juf zitten en ook van thuis speelgoed meenemen. Luan heeft een Micky Mouse-tas bij zich met doktersspulletjes. Eenmaal in de klas komen al gauw kindjes kijken wat er in de tas zit. Luan laat al gauw de stethoscoop zien. Alle kinderen willen vandaag wel met Luan spelen, en Luan zelf geniet van die aandacht. Bij het zingen, vertrek ik met een dikke kus.

Om 12 uur regent het pijpenstelen. Gelukkig kunnen we onder de paraplu naar de auto lopen en zingen Timo en oma samen ‘onder moeders paraplu liepen eens twee kindjes’. Je ziet Luan naar het liedje luisteren en glimlachen. Bij de auto vindt het in middels vertrouwde gekibbel plaats over de vraag wie van de broers voorin mag zitten. Maar oma is duidelijk. Luan is vandaag aan de beurt om in zijn zitje voorin te zitten en volgende week Timo. Als we na de lunch weer naar school gaan, krijgt het kibbelen nog even een vervolg. Maar oma brengt tactisch het gesprek op de vakantie.

Een beetje laat, maar toch nog op tijd, arriveren we bij de school en gaan gauw naar binnen. Eenmaal in de klas laat Luan me weten dat ik wel direct weg kan gaan. Ik krijg een kus van hem en hij gaat gelijk spelen. Ineens zie ik nog dat Luan een klein rood plekje boven z’n neus heeft. Toen ik vroeg of hij gevallen was, zei Luan dat hij z’n hoofd had gestoten tegen een stoel. Ik mag er niets over aan de juf vragen; ‘dat hoef nie’ zegt hij.
Na schooltijd stappen de broers vrolijk in de auto. Opa heeft hen iets ‘leuks’ beloofd. Timo en Luan ontdekten tussen de middag dat er weer kikkers opgesloten zaten onder het rooster bij de ramen van de kelder. Natuurlijk moeten die bevrijd worden. In de kelder gillen we het uit als Timo de kikkers pakt en Luan ze ook even voelt. Buiten worden 9 kikkers vrijgelaten. Om de beurt door Luan (samen met opa) en Timo. Voor het eerst voelt Luan nu de kikkers echt in zijn eigen hand bewegen ... spannend!

Timo gaat vervolgens zijn huiswerk maken en Luan is nu wel aan een rustmoment toe in een gemakkelijke stoel met de tablet. Na één filmpje gaat hij met de autootjes spelen en gaat daar mee door totdat oma roept: “Het eten is klaar ... aan tafel!” We eten heerlijk spaghetti met alles er op en er aan. Papa en mama schuiven later aan en dan is het helemaal gezellig.
Aan het eind van de maaltijd is er nog een kleine verrassing. Omdat we zo blij en dankbaar zijn dat Luan nu een jaar bij ons is, krijgt iedereen een aardigheidje. Na koffie en een ijsje voor Luan wordt ons klavertje vier uitgezwaaid.

Dikke kus Opa en oma

Heerlijk om altijd weer die verhalen te lezen van opa en oma. Vandaag had je een prima dagje op school. Vanmiddag heerlijk geslapen, gespeeld en natuurlijk brandweerman Sam gekeken en het boekje van brandweerman Sam is veelvuldig gelezen, geprobeerd, gelezen en geprobeerd. Hij is er super blij mee! Vanavond in je bedje had je weer het bekende ‘gevecht’ tegen de slaap. Het is nu 21.00 uur en ik hoop toch echt dat je nu slaapt. Je hebt het zo hard nodig! Morgen is het namelijk weer een pittig dagje. Eerst om half 9 komt de mevrouw weer om je te testen en de dag eindig je met een uur sessie bij het Kinderrevalidatiecentrum voor een combi behandeling bij de ergo en fysio. Gelukkig is het voor jou je laatste dagje en kun je daarna ruim een week uitrusten en uitkijken naar je verjaardag.


Keer op keer roep je mama
De slaap wil maar niet komen
Ik kom bij je zitten op het bed
En ik kijk naar jou
Je vecht, vecht en vecht
Tegen die slaap die jou pakken wil
Ik zie je staren naar het plafond
En je knikt ‘ja’ dat je moet denken
Maar wat dat weet je niet
Ik kijk naar jou
En voel een traan, een brok in mijn keel
Wat gaat er allemaal in dat hoofdje om
Wat maakt dat je niet durft en/of kan slapen?
Ik zit bij je en houdt je hand vast
En bid dat je de rust vindt
Om je te overgeven aan de slaap
Ik ben bij je, mama gaat niet weg, ga maar slapen
Slaap zacht mijn lieve schat

p.s. vele vragen of ik nu ga ik stoppen met schrijven, maar dat ga ik niet doen. Ik vind het veel te leuk om te doen en heel waardevol voor onze kleine kanjer. Dus jullie kunnen nog gewoon doorgenieten!