Stuk perkament met geheime tekentjes

“Een kind is als een stuk perkament met geheime tekentjes die je nooit helemaal kunt ontcijferen. En dat is goed ook, want zo blijft er altijd iets nieuws te ontdekken.”

Een tekst die ik ooit tegen kwam en ik moest dit weekend hier veel aan denken. Jij,lieve Luan ben net als dat stuk perkament. Op onze reis met jou komen we vele geheime tekens tegen die we niet altijd (tegelijk)kunnen ontcijferen. Zo schreef ik afgelopen vrijdag bijvoorbeeld al over je boze buien. Boze buien die starten als (geheime) tekens die we keer op keer opnieuw moeten ontcijferen. Waar begon het, waarom, hoe kunnen we het afsluiten, wat betekent het schoppen,hoe kom je weer tot rust, hoe kunnen we jou die onvoorwaardelijke liefde laten voelen, etcetera, etcetera. Kortom genoeg geheime tekens.

Maar ook als je samen aan het spelen bent met je grote broer. Zaterdag waren jullie volledig in harmonie en viel er geen onvertogen woord. Maar vandaag was het tegenovergestelde. Jullie konden weinig hebben van elkaar, wilde allebei met hetzelfde spelen, allebei hetzelfde doen, allebei op dezelfde plek zitten, allebei tegelijk knuffelen met mama, allebei……… Voor vandaag dus ook genoeg geheime tekens die je vader en ik de nodige energie en geduld kostte en waarbij we,toen de beide heren boven waren, veel over in gesprek waren met elkaar om te ontcijferen wat zo’n dag als deze nou betekent. Maar dan ook zeker in vergelijking met gisteren waar jullie twee handen op 1 buik waren, lief speelde met elkaar en in volledige harmonie de dag doorbrachten.

En anderzijds berusten we ons in het feit dat deze maand wel heel spannend is met zo’n Sinterklaas. Wanneer mag je je schoentje zetten, wanneer is het grote feest bij oma, Sinterklaas bij de brandweer, Sinterklaas op mama’s en papa’s werk, komt sinterklaas ook op school?, wanneer gaat sinterklaas weer naar Spanje, waar is afluisterpiet nu?, waarom is die Piet anders? Is dat de echte Sinterklaas? Is dat een boef (tijdens het Sinterklaasjournaal)?, Waar is nu het boek?, krijg ik nog een cadeautje? Allemaal vragen die dagelijks langs komen en waarom jij een antwoord wil. En dan het liefst een antwoord waar jij tevreden mee bent. En ik kan je zeggen dat dat best lastig is. Want ja we willen jou ook niet te bang maken!

Zo terugkijkend op deze zondagavond na het weekend kan ik je zeggen dat we een enerverend weekendje achter de rug hebben in huize Slofstra. Een pittige vrijdag, een zeer relaxte zaterdag en een energiek volle zondag. Een zondag met een boze bui, met grenzen zoeken, met allebei hetzelfde willen of toch niet, een leuke kerkdienst, gezellige knuffel momenten, veel lachen maar ook huilen en tot slot eindigde je in je bed waarbij je aangaf dat je tijdens het inslapen Chinese kinderliedjes wilden luisteren. Kortom we eindigde dit weekend op vrijdag en sloten af op zondag waarbij ik kan eindigen waarmee ik begon:

“Jij bent net als een stuk perkament met geheime tekentjes die je nooit helemaal kunt ontcijferen. En dat is goed ook, want zo blijft er altijd iets nieuws te ontdekken bij jou!”

Slaap zacht kanjer; we houden van je en we zullen er altijd voor jou zijn.

Ben je boos of ben je blij
Wij zijn altijd bij jou nabij
We laten jou niet alleen
We doet dat dagen achtereen
En weet als het even niet gaat zoals je wil
Wees dan even heel stil
Dan vouwen we de handjes samen in een
En gaan we in ons gebed naar Hem heen
We vragen Hem dan om liefde, geduld en kracht
En als we dan ons ogen openen dan ben jij degene die ons toelacht