Het maakt niets uit

Vandaag, precies een jaar geleden, werd je gedoopt door opa Slofstra. Wat een bijzondere mooie dag was dat. Ik schreef toen de volgende woorden over de doopdienst:
“Het was bijzonder om hem, na zo'n lange weg, Gods zegen te mogen laten ontvangen. We hebben zo lang gewacht op hem, zo uitgekeken naar dit moment, zo vaak gedroomd hierover en vandaag was het zover en mochten we Luan laten dopen, onze zoon. Met geen pen te beschrijven wat dit voor ons betekent!”

En het voelt elke dag nog precies zo. Iedere dag opnieuw met jou ervaren we als een bijzonder geschenk. Iedere dag opnieuw danken wij God dat Hij jou bij ons heeft gebracht. Als ik je dan vanmiddag zo in het water bij het Revalidatiecentrum bezig ziet, ben ik zo ontroerd om te zien hoe hard je aan het werk bent. Hoe je geniet, hoe vrij jij je voelt en hoeveel lol je hebt. Zo bijzonder om te zien hoe je datgene wat je geleerd hebt vorige week nu weer toepast. En keer op keer besef ik dat mijn liefde voor jou zo diep verankerd is en dat we zo onlosmakelijk verbonden zijn met jou. Jij, mijn mooie bijzondere kind!

Zo mooi om te zien hoe je vandaag een twee-eenheid was samen met je grote broer. Hij kleedde je uit en weer aan en maakte lol met je. Liep hand in hand met je door het revalidatiecentrum en je grote broer zat trots naast mama op het bankje te kijken naar jouw zwemkunsten. Eenmaal thuis waren jullie dikke maatjes en jullie eindigden de avond samen in het bed van Timo. Geweldig en zo heerlijk om te zien!

En keer op keer besef ik dat jij, ondanks dat je al ruim een jaar in Nederland bent, toch nog zoveel eerste keren mee maakt in je leven. Zaken die voor ons zo gewoon zijn, maar die jij zo bijzonder maakt.

Vandaag vertelde je trots aan tafel dat je verzorgd (je bedoelde gezorgd) had voor een jongentje in je klas. Je vertelde trots dat je hem geholpen had en gespeeld had met hem. Zo lief en zo mooi om jou dat te horen zeggen en je te zien genieten hierbij!

Kortom weer hele mooie momenten vandaag waarin jij mij ontroerde, jij mij raakte samen met je broer en ik wederom weer besefte dat ik zo intens gelukkig ben samen met mijn drie mannen .

Op internet vond ik ooit onderstaand gedicht. Lieve Luan speciaal voor jou deze woorden:

Het maakt niets uit, wij droegen jou in ons hart
wel heel wat langer dan die veertig weken
en jarenlang verwachten wij je al
en hebben wij naar jou komst uitgekeken

Het maakt niets uit, je was meteen ons kind
op dat moment ben jij in ons geboren
je huidje een beetje bruin, je ogen bijna zwart
als ouders willen wij altijd bij jou horen

Het maakt niets uit, je lieve kleine hand
ligt in de onze, veilig, warm en vast
die daar mag zijn totdat je groter bent
dan laat onze hand je los, maar niet ons hart

Het maakt niets uit, we scheuren je niet los
jouw land zal altijd bij ons leven horen
en steeds weer voelen wij de liefde voor
de moeder daar, uit wie je bent geboren